Warm winter days in Rio de Janeiro 13/7 – 17/07/2016

After the super fast ferry catamaran we try using google maps to find our way around the city. It is hot and the backpack weighs like lead but we walk the 2 km, against the direction of traffic, to our hotel. After much whining and complaining about poor signage of the bus stops and our lack of preparation we are exhausted when we reach the hotel. The room, which we booked online, is very basic. The low price gave some indication already but still we are surprised by the poor accomodation. There are 2 beds, three closets, a waste bin and a fan. Toilets and showers are in the corridor. The fan can not be used because of the noise and keeping the windows open is the only alternative (the room is facing the street and a traffic light). A short nap to recuperate after our hike is not possible because of the noise and so we go for a walk. The hotel is located in “downtown”, the old town of Rio.

There is a bad sell and although the streets are well maintained, the sidewalks are not. There are holes and obstructions everywhere. The first square we cross is full of homeless people and the smell of urine is very penetrating. Our first impressions are disappointing. Luckily we found a nice bar / restaurant in Lapa, Rio’s nightlife heart, and we can quench our thirst and hunger with beer, caipirinha and delicious typical snacks. Sleeping at night is not possible because of the infernal noise in the street. The next day we pay a supplement for a quieter room with air conditioning and private bathroom. The Brazilian couple we met at the  campsite gave us a code to use bicycles everywhere in Rio (rio bike). We install the app, and after some searching, we find two good bikes at the beach of Leblon. We drive along the beaches of Ipanema and Copacabana to Leme. It is 34°C, gorgeous weather and we enjoy the ride. A snack on the famous Copacabana beach tastes better than anywhere else.

A visit to the Pao de Azucar with the cable car is a must-see tourist attraction. The view over Rio at 396 meters is foggy because of the air polution. In the park at the top of the hill there are marmosets monkeys making acrobatic jumps in the trees with the sea in depth. Sunset at 5am on Praia da Urca is beautiful. Darkness falls half an hour later and the bus ride back to the hotel lasts endlessly. There are loads of buses in Rio and cars try to slalom in between with lots of hooting and huge traffic jams as a result. How people can live in this noisy chaos, we wonder. Black riding with the bus is impossible in Rio, you have to pay or validate your card before you can go through the narrow metal revolving door. Backpacks and bags must be lifted high otherwise you get stuck, we learn that after a few spasmodic attempts to wriggle through with our bags.

The Cristo Rendentor Corcovado is another must, at an altitude of 900 m the gigantic statue of Christ, spreads his arms over the city. The place is crowded with tourists trying to take selfies with Cristo in the background. The views over Rio are spectacular from all angles. Michel has many problems with his foot and knee. Rose goes alone to the top, he stays halfway behind. Rose visits the Jardim Botanique with immense imperial palm trees dating from 1808. The third day we have to check out at 12h. Roos walks to the modern Nova Catedral Metropolitana and the Arcos da Lapa and then it is time to make the long bus ride to the camp where our Tsjolbak waits. Rio certainly has its charm, but we are happy to be back in a quiet place. Poor Michel has inflamed sinuses due to the air conditioning, in addition to a sore knee and foot!

After much hesitating and thinking we decide to skip the Pantanal and attend some sport events at the olympics.

Warme winterdagen in Rio de Janeiro 13/7 – 17/7/2016

 

Na de supersnelle overtocht met de catamaran proberen we via google maps onze weg in de stad te vinden. Het is verdomd warm en de rugzak weegt als lood maar toch stappen we de 2 km, tegen de richting van het verkeer in, naar ons hotel. Na veel zeuren en klagen over de slechte signalisatie van de bushaltes en onze gebrekkige voorbereiding bereiken we volledig uitgeput het hotel. Nooit eerder hadden we een soberder ingerichte kamer dan deze die we reserveerden via Online booking. De prijs deed het al vermoeden maar toch zijn we verrast door de povere inrichting. Die bestaat uit 2 bedden, 3 kasten, een afvalemmer en een ventilator. Toiletten en douches zijn op de gang. De ventilator is wegens het lawaai niet te gebruiken en de ramen openzetten is het enige alternatief  (de kamer ligt aan de straatkant en aan een stoplicht). Van een kort hazenslaapje om te recupereren na onze voettocht komt niets in huis door het overvloedig staatlawaai en dus gaan we op pad om de bezoeken van de komende dagen voor te bereiden. Het hotel ligt in “downtown”, het oude stadsgedeelte van Rio en dat kun je merken en ruiken. De straten zijn prima onderhouden maar de voetpaden zijn dat veel minder met als gevolg dat er overal oneffenheden zijn en hier en daar rioolbuizen boven de grond liggen. Het eerste plein is ingenomen door daklozen en omdat ze blijkbaar allemaal tegen het zelfde monument plassen is de geur van urine erg doordringend aanwezig. Onze eerste indrukken zijn teleurstellend. Gelukkig vinden we later een leuke bar/restaurant in Lapa, een uitgangsbuurt, en kunnen we onze dorst en honger stillen met bier, caipirinha en lekkere typische hapjes. Slapen ‘s nachts lukt niet door het helse lawaai op straat. De volgende dag betalen we een supplement voor een rustiger kamer met airco en eigen badkamer. Het Braziliaans koppel dat we op de camping leerden kennen heeft ons een code gegeven om fietsen te gebruiken die overal in Rio te vinden zijn (rio bike). We installeren de app en na enig zoekwerk vinden we twee goede fietsen aan het strand van Leblon. We rijden langs de stranden van Ipanema en Copacabana tot Leme. Het is 34°C, schitterend weer en we genieten volop. Een snack op het wereldberoemde strand van Copacabana smaakt beter dan eender waar. Een bezoek aan de Pao de Azucar met de kabelbaan is een niet te missen toeristische attractie. Het zicht over Rio van op 396 meter hoogte is wat mistig door de luchtvervuiling. Er is een park op de top en er zijn witoor penseelaapjes die acrobatische sprongen maken in de bomen met de zee in de diepte. De zonsondergang om 5u ’s namiddags over de Praia da Urca is prachtig. Een half uur later wordt het donker en de tocht met de bus naar ons hotel door het drukke spitsuur duurt eindeloos lang. Er rijden enorm veel bussen in Rio en daartussen proberen personenwagens te slalommen met veel getoeter. Enorme opstoppingen zijn daarvan het gevolg. Hoe mensen kunnen leven in deze heksenketel, vragen we ons af. Zwartrijden met de bus is onmogelijk in Rio, je moet eerst betalen of je abonnement ontwaarden vooraleer je de smalle metalen draaideur door mag. Rugzakken en tassen moet je hoog opheffen anders blokkeer je, dat ondervinden we na een paar krampachtige pogingen om ons erdoor te wurmen met pak en zak.

De Cristo Rendentor Corcovado is een andere must, op een hoogte van 900 m spreidt het gigantisch beeld van Christus zijn armen uit over de stad. Het krioelt van toeristen die proberen selfies te nemen met Cristo op de achtergrond. Het uitzicht over Rio is vanuit alle hoeken grandioos. Michel heeft te veel last van zijn voet en knie. Roos gaat alleen tot boven, hij blijft halverwege achter. Roos bezoekt nog de Jardim Botanique met immense keizerlijke palmbomen daterend van 1808. De derde dag moeten we uitchecken om 12h. Roos doet nog een wandeling naar de moderne Nova Catedral Metropolitana en de Arcos da Lapa en dan is het tijd om de lange bustocht te maken naar de camping waar onze Tsjolbak staat.  Rio heeft zeker zijn charme maar we zijn blij terug te zijn op een rustige plek. Michel houdt van de airco ontstoken sinussen over, naast een pijnlijke knie en voet ook dat nog!

Na groot beraad nemen we ons voor de Patanal niet te bezoeken en enkele sportprestaties bij te wonen op de olympische spelen.

COSTA VERDE 3/7 – 14/7/2016

 

The name is rightly given. We drive through a mountainous coastal region with lush vegetation, beautiful, almost deserted roads with hairpin bends, wide bays with dream beaches, surrounded by the Atlantic forest and the distant peaks of the Serra do Mar.

DCIM103GOPRO

We stop in a coastal village facing Ilha Grande, an island of 193 km2, where motor vehicles are banned, We intend to take our tent and camp there a few days. There are beautiful beaches and lots of well-signposted trails in the mountainous jungle on the island. Unfortunately we are contronted with mass tourism when we take a boat trip of one day to the island. The man who makes the reservation speaks of a boat with a maximum of 12 people. When we arrive  promptly at 11h on the dock it turns out to be a big boat which only departs when all the buses that come from Rio have arrived. Finally there are 150 people on board and we leave at 12h. There is a lot of noise, passengers have to be entertained. The tour goes to an azure lagoon where everyone jumps into the water. Fortunately, we brought our snorkels and diving suits because the water is cold. There are lots of fish to be seen in the clear water. The trip continues to a beach where we can swim or hike and  then to a beach where food is provided for everyone except for us because we have not made an all-in booking. Tired and unsatisfied we return and go to the booking office to complain. After that we enjoy a week of rest in a parking lot next to the beach. There is water and electricity (110V!) and security at night. We go for kayak and fishing trips. Michel can follow the European Football Championship in a bar. Then we continue our trip towards Rio de Janeiro. We cross the city to reach a campsite opposite the bay of Copacabana. Michel has a hard time driving through Rio with the steering wheel on the right side in the super busy, noisy traffic. Because of the olympics there is still a lot of work in progress, the lines to separate the lanes are missing and the Brazilians make as much traffic narrow lanes as possible. We reach the campsite without accidents. The site is quiet and comfortable, we stay there for three days before we venture into the city. We intend to visit Rio and return each evening to the campsite but change our mind when we see our Chilean neighbours returning late in the evening and spending lots of money on taxis. A young Brazilian couple, Tomas and Tabata, stays next to us on the site. They have just visited Rio and can give us a lot of tips. We book a hotel for three nights in the city center and take, packed and ready, the bus and then the ferry to the huge city, which has a bad reputation for crime. We are curious but wary.

COSTA VERDE 3/7 -14/7/2016

De naam doet zich zelf alle eer aan. We rijden door een bergachtige kuststreek met weelderige begroeiing, mooie, vrijwel verlaten wegen met haarspeldbochten, brede inhammen met droomstranden, omgeven door het Atlantisch woud, in de verte de toppen van de Serra do Mar. We houden halt rechtover Ilha Grande, een eiland van 193 km2, waar auto’s verbannen zijn, één brok natuur denken we. In feite willen we met de tent daar een paar dagen gaan kamperen, er zijn mooie stranden en je kan er wandelingen maken door de bergachtige jungle. Maar we maken kennis met het massatoerisme als we een boottocht boeken van een dag naar het eiland. Bij het reserveren spreekt de man van een boot met maximum 12 personen. Als we ’s morgens stipt om 11h op de kade aankomen blijkt dat het een grote schuit is die enkel vertrekt als alle bussen, die uit Rio komen, zijn aangekomen. Uiteindelijk zijn er 150 mensen aan boord en vertrekken we pas om 12h. Het gaat er luidruchtig aan toe op de boot want de passagiers moeten worden geëntertaind. De tocht gaat naar een azuurblauwe lagune waar iedereen in het water springt. Gelukkig hebben we onze

snorkels en onze duikpakjes bij want het water is koud. Er zijn wel veel vissen te zien, in het begin althans, in het heldere water. Verder gaat de tocht naar een strand, waar we kunnen zwemmen of wandelen en dan nog een strand waar voor iedereen eten is voorzien, behalve voor ons want wij hebben geen all-in boeking gemaakt. Moe en mistevreden, we zouden 5 plaatsen bezoeken, komen we terug en gaan nog langs bij de agent om onze ongezouten mening te uiten. We genieten wel nog van een week rust op een parkeerplaats vlak aan het strand. Er is water en elektriciteit (110V!) en ’s nachts is er beveiliging. We kunnen er kajakken en vissen. Michel kan het EK-voetbal volgen in een bar. Dan zetten we onze tocht verder richting Rio de Janeiro. We doorkruisen de stad om een camping te bereiken aan de overkant van Copacabana. Michel heeft het niet makkelijk met het stuur aan de rechterkant in het superdruk, luidruchtig verkeer. Doordat er nog veel werken aan de gang zijn ontbreken de lijnen om de rijstroken aan te duiden en de Brazilianen maken dan maar zoveel mogelijk rijstroken en die zijn soms bangelijk smal. We bereiken de camping zonder ongelukken en dat is flink meegenomen. De camping zelf is rustig en comfortabel, we blijven er drie dagen vooraleer we ons de stad in wagen. Ons idee om Rio te bezoeken en elke avond naar de camping terug te keren laten we varen als we zien dat onze Chileense buren ’s avonds laat pas terug zijn en veel geld uitgeven aan taxi’s. Een jong Braziliaans koppel, Tomas en Tabata, komt naast ons staan op de camping. Ze hebben Rio net bezocht en kunnen ons veel tips geven. We boeken een hotel voor drie nachten in het centrum en nemen, gepakt en gezakt, de bus en daarna de ferry naar de enorme stad, die qua criminaliteit een slechte reputatie heeft. We zijn benieuwd maar ook op onze hoede.

Michel heeft het niet makkelijk met het stuur aan de rechterkant in het superdruk, luidruchtig verkeer. Doordat er nog veel werken aan de gang zijn ontbreken de lijnen om de rijstroken aan te duiden en de Brazilianen maken dan maar zoveel mogelijk rijstroken en die zijn soms bangelijk smal. We bereiken de camping zonder ongelukken en dat is flink meegenomen. De camping zelf is rustig en comfortabel, we blijven er drie dagen vooraleer we ons de stad in wagen. Ons idee om Rio te bezoeken en elke avond naar de camping terug te keren laten we varen als we zien dat onze Chileense buren ’s avonds laat pas terug zijn en veel geld uitgeven aan taxi’s.  Een jong Braziliaans koppel, Tomas en Tabata, komt naast ons staan op de camping. Ze hebben Rio net bezocht en kunnen ons veel tips geven. We boeken een hotel voor drie nachten in het centrum en nemen, gepakt en gezakt, de bus en daarna de ferry naar de enorme stad, die qua criminaliteit een slechte reputatie heeft. We zijn benieuwd maar ook op onze hoede.

At last swimming in the sea 5/6 – 30/6/2016

After 3000 km drive, spread over 21 days, we are in a small coastal town Paraty, 236 km from Rio de Janeiro. The city was in habited since 1650 and remains much as it was in its heyday as a staging post for the 18^th century trade in Brazilian gold. Today UNESCO considers the city one of the world’s most important examples of Portugese colonial architecture with all the narrow cobbled streets, shops, bars and churches. After we had left Formosa we thought we would find good weather in the South of Brazil but that turns out wrong. We drive through beautiful landscapes and along picturesque beaches, but the temperatures are so low that we barely enjoy it. The culinary aspect, however, improves because in Brazil, the range of vegetables is bigger than in Argentina or Uruguay and the prices are lower. Fish, scampis and mussels are on our menu again! We also appreciate the buffet system, for a fixed price you can eat as much as you like.  Because we have our stomach full at lunch, we have to spend less time on the preparation of the meals in the evening and that comes in handy with the low outdoor temperatures. The repairs to the Tsjolbak turn out to be successful, switching gears is easier than it used to be and now Michel dares to use the 5^th gear (which we did not use on the advice of the previous owner in Namibia).  In spite of the good highways, we get on slowly because of the mountainous trail, the many trucks and the Eurocup hassle. The Red Devils make us stay longer in places where there is a TV set. Places to stay overnight are easy to find, there are campsites and if we do not want to leave the highway, there is always the possibility to stay overnight between the trucks at the petrol stations. These stations typically have well maintained showers and there is video surveillance. Traffic in Brazil, partly because of the behaviour of the truck drivers, is the worst thing we have experienced so far. It is very nervous, both on motorways as in the cities traffic rules are disregarded and defensive driving here is not on the agenda. Overtaking across full double lines is a national sport. A police car at the front or the back cannot spoil the fun, because they are not stopped. In Paraty, we are on a campsite at 100 m from the beach and the temperatures are a lot higher now, during the day we can go to the beach and swim in the sea. Annually there is SLIP, a cultural event in the city that opens on June 29. Everywhere tents and exhibition spaces are set up and the camping residents are an eclectic mix of artists, jugglers and elderly hippies. Fortunately, some speak English because the Portuguese at first glance looks similar to Spanish but the prononciation is so different that any attempt at conversation ends with “nao falo Portugues” on our part. Usually the Brazilians go on talking cheerfully, just a little bit louder, until they eventually realise that there are people who do not understand Portuguese. They are 60 million in Brazil who speak the language, the need for them to learn another language is not great. We get well integrated on the campsite. Two mornings Roos attends yoga lessens. She can jog on the beach and there is a lot to visit in the town. Michel watches the Eurocup football in the local bar/restaurant.

 

Eindelijk zwemmen in zee

Na 3000 km rijden, gespreid over 21 dagen, zijn we in Paraty een kleine kuststad tussen Santos  en Rio de Janeiro. De stad was belangrijk tijdens de ontdekking van Brazilië door de Portugezen en de oude historische kern is het bezoeken waard. Nadat we Formosa hadden verlaten dachten we snel goed weer te vinden in het zuiden van Brazilië maar niets was minder waar. We reden door prachtige landschappen en langs schilderachtige stranden,  maar de temperaturen lagen zo laag dat we er amper konden van genieten. Culinair gingen we er echter op vooruit want in Brazilië is het assortiment groenten groter dan in Argentinië of Uruguay en de prijzen lager. Vis, scampi’s en mosselen staan weer op ons menu! Ook het buffet systeem, voor een vaste prijs kan je a volonté aanschuiven, konden we de eerste weken erg waarderen. Omdat we ’s middags het buikje rond aten moesten we ’s avonds minder tijd besteden aan de voorbereiding van de maaltijden en dat kwam goed van pas met de lage buitentemperaturen. De herstellingen aan de Tsjolbak zijn geslaagd, het schakelen gaat vlotter dan vroeger en we durven nu wel de 5^de versnelling gebruiken (iets wat we vroeger niet deden op aanraden van de vorige eigenaar in Namibië). De verplaatsingen, ondanks de fantastische autostrades, gaan echter langzamer dan verwacht door het bergachtig parcours, de vele vrachtwagens en het Eurocup gedoe. De Rode Duivels doen ons langer blijven op plaatsen waar een TV toestel is. Over de mogelijkheden tot overnachting kunnen we ook niet klagen, er zijn overal campings te vinden en als we willen opschieten is er altijd de mogelijkheid om te overnachten tussen de vrachtwagens aan de tankstations. Deze tankstations beschikken meestal over goed onderhouden douches en er is camerabewaking. Het verkeer in Brazilië, mede door het gedrag van de vrachtwagenchauffeurs, is het ergste wat we tot nu toe meegemaakt hebben. Er wordt hier erg zenuwachtig gereden, zowel op autowegen als in volle stad worden verkeerregels overtreden en defensief rijden is hier niet aan de orde. Voorbijsteken over de volle dubbele lijn is een nationale sport. Dat er een politiewagen in de buurt is kan de pret niet bederven, want ze worden toch niet tegengehouden. In Paraty staan we op een camping op 100 m van de zee en de temperaturen liggen nu een stuk hoger, overdag kunnen we naar het strand en zwemmen in zee. Jaarlijks is er SPLIT, een cultureel evenement in de stad dat start op 30 juni. Overal worden tenten en expositieruimten opgezet en de campingbewoners zijn een bonte mengeling van artiesten, jongleurs en bejaarde hippies. Enkele spreken gelukkig Engels want het Portugees lijkt op het eerste gezicht goed op Spaans maar de uitspraak is zo anders dat iedere poging tot gesprek eindigt met  “nao falo Portugues” van onze kant. Meestal gaan de Brazilianen dan vrolijk door met praten, alleen wat luider, tot ze uiteindelijk doorhebben dat er mensen zijn die geen Portugees begrijpen. Ze zijn met 60 miljoen in Brazilië die de taal spreken, de noodzaak voor hen om een andere taal te leren is niet groot. Wij zijn van plan om tot Salvador langs de kust blijven om de Pantanal via Brasilia te bezoeken.