EEN VIERVAKSBAAN DOOR DE WOESTIJN 25/11 – 22/12/2019

Omdat we geen bevestiging ontvangen dat we tot 24 december in Peru mogen blijven brengen we in Lima nog een bezoek aan het hoofdkantoor van SUNAT, de douane van Peru. We krijgen de zekerheid dat onze tijdelijke importvergunning wordt verlengd. Opgelucht verlaten we het kantoor en maken van de gelegenheid gebruik om boodschappen te doen en per taxi terug te gaan naar onze tsjolbak in het vakantiedorp, in het hoogseizoen zijn er tot 3000 personen aanwezig, nu 2 koppels. Na een tiental minuten vraagt Roos waar de GSM van Michel is en beseffen we allebei dat we hem vergeten zijn in de taxi. Bellen naar Michels nummer levert niets op, ook de SMS dat we de identiteit van de taxichauffeur kennen omdat zijn ID en nummerplaat werd geregistreerd door de bewakingsagenten, levert niets op er wordt ons aangeraden naar de politie te gaan voor een aangifte. Jammer genoeg wil geen enkele taxi ons naar het commissariaat brengen wegens te gevaarlijk ’s avonds in het donker. Heel vroeg in de morgen gaan we ‘s anderdaags op pad met een behulpzame chauffeur die wel oren heeft naar ons verhaal, hij werkt normaal als rij-instructeur maar heeft die dag geen werk. De rit naar het commissariaat in de benedenstad geeft ons een ander beeld van Lima, de buitenwijken zijn vuil en de huizen armoedig. Op het commissariaat rolt er op een minimum van tijd een A4 blad uit met al de gegevens van de taxichauffeur. De man woont echter in een ander district en de politie verwijst ons naar het commissariaat aldaar. Daar zegt men dat er niet echt van diefstal sprake is omdat Michel tenslotte zijn GSM vergeten is in de taxi. Een jonge energieke inspecteur gooit zich op de zaak en binnen de vijf minuten weet hij waar de GSM zich bevindt, dank zij het googleaccount van Michel. Op hetzelfde moment krijgt Roos een antwoord in WhatsApp op het bericht van de vorige avond van een vrouw die beweert de GSM te hebben gevonden. De inspecteur contacteert de vrouw en anderhalf uur later en mits het betalen van een beloning aan de eerlijke vindster is de zaak opgelost, of toch gedeeltelijk. De vrouw had de GSM meegenomen maar de oplaadkabel niet en deze beschikt over een Type C USB-poort die we nergens vinden. De aankoop van de nieuwe telefoon is snel geregeld en we zullen wachten tot we weer in België zijn om de outdoor telefoon te gebruiken. Enkele dagen later vinden we dan toch een kabel die, mits een paar aanpassingen, bruikbaar is.

De reis langs de kust verloop vlot, we houden vier dagen halt bij Las Aldas Guesthouse, aan een mooi strand. We genieten er van schitterende zonsondergangen en van verse vis. In Trujillo, een mooie stad met prachtige koloniale gebouwen en huizen, zetten we de archeologische activiteiten verder. De bezoeken aan de tempels van de zon en de maan gebouwd door de Moche stimuleren onze belangstelling voor andere sites. Omdat de afstand, 600 km, en vooral de tijd die we nodig hebben om daar te geraken ons programma op zijn kop zou zetten, boeken we een georganiseerde busreis naar Chachapoyas. Vertrek op zondag om 16h30 en aankomst om 7h00 maandagmorgen, snel ontbijt in een klein hotelletje en dan naar Kuelap, een busreisje van ongeveer 2 uur. Met een splinternieuwe kabelbaan gaan we van 2335m naar 3100m over groene valleien naar de stad Kuelap omringd door dikke muren van 20m hoog, gebouwd door de Chachapoyas zo’n duizend jaar geleden. Voor Michel eindigt de wandeling hier vanwege te veel pijn in de knieën. Van de ronde huizen is enkel nog een onderste deel te zien. Als we ’s avonds in het hotel een warme douche willen nemen lukt dat niet al te best. Van de hotelhoudster krijgen we volgend advies “When he bathes, he only turns on once and the solid key no longer moves, the hot water will  run”. Bij navraag blijkt dat we eerst de koude waterkraan moeten opendraaien en dan pas de rode kraan! De volgende dag bezoeken we de cavernas Quioctas, een grot van 3 km lang met wonderlijke stalagmieten. De bodem is modderig met veel plassen. Rubberlaarzen en sterke lampen zijn onontbeerlijk en de gids duidt aan welk pad je moet nemen om niet uit te glijden.  Een stukje verder kunnen we de sarcofagen van Karajia bewonderen, hoog op de berghelling. We keren laat en in het donker terug. Gelukkig vertrekken we de volgende morgen iets later naar de waterval van Gocta, met 771m de vierde hoogste ter wereld. Roos vangt de lange wandeling naar de voet van de waterval aan, maar geeft na 4 km op. Haar beenspieren zijn door de vele trappen de laatste drie dagen volledig verstijfd en ze wil het tempo voor de andere klimmers niet afremmen. Om 19.30 vangt de lange terugreis naar Trujillo met de bus aan. We kunnen allebei behoorlijk slapen. Ter taxi gaan we naar onze tsjolbak, die blijven staan is op de parking van een hotel. Voor we de stad verlaten bezoeken we het tempelcomplex van Chan Chan, mogelijk de grootste adobestad ter wereld. Het museum met de koninklijke graven van Sipan in Lambayeque beklijft ongelooflijk: schitterende gouden, zilveren en aardewerken artefacten. We kijken onze ogen uit maar mogen geen foto’s nemen. Onze archeologische interesses zijn nu bevredigd en we zoeken de zee op: mooie stranden vinden we in Mancora en Zorritos. Eindelijk is het ’s morgens en ’s avonds warm. Onze laatste dagen in Peru nemen we strandvakantie. Het warme zwembadwater laat toe ’s morgens voor het ontbijt te zwemmen, een luxe die we drie maanden moesten ontberen. Op 22 december zullen we Peru verlaten.

A FOUR LANE ROAD THROUGH THE DESERT 25/11 – 22/12/2019

Because we have not received confirmation that we are allowed to stay in Peru until December 24, we go to the head office of SUNAT, the customs of Peru, in Lima. They assure us that our temporary import license will be extended. Relieved we leave the office and take the opportunity to do some shopping and return by taxi to our tsjolbak in the holiday village, in the high season up to 3000 people are staying there, now there are two couples. After ten minutes, Roos asks where Michel’s cell phone is and we both realize that we have forgotten it in the taxi. Calling Michels number gives no result, even a SMS that we know the identity of the taxi driver because his ID and license plate was registered by the security guards, does not help and we are advised to go to the police to file a complaint. Unfortunately, no taxi driver wants to take us to the police station because of the danger in the dark. Very early in the morning we set off the next day with a helpful driver who wants to help us, he works as a driving instructor but has no work that day. The ride to the police station in the lower city shows a different picture of Lima, the suburbs are dirty and the houses are shabby. Once there an A4 sheet with all the details of the taxi driver rolls out of the printer. However, the taxi driver lives in a different district and the policeman refers us to the police station there. In this office we are informed that the GSM is not really stolen because Michel has left his cell phone in the taxi. A young energetic inspector looks into his computer and within five minutes he locates the cell phone, thanks to Michel’s google account. At the same time, Roos receives an answer in WhatsApp to the message from the previous evening from a woman who claims to have found the cell phone. The inspector contacts the woman and an hour and a half later and after paying  a reward to the honest finder we have the GSM back. The woman had taken the cell phone but not the charging cable which is a type C USB port we cannot find in Lima. We buy a  new phone and intend to wait until we are back in Belgium to use the outdoor phone. A few days later we find a cable that is usable, with a few adjustments. We now have 3 phones. The journey along the coast goes smoothly, we stop for four days at Las Aldas Guesthouse, on a nice beach. We enjoy beautiful sunsets and fresh fish. In Trujillo, an awesome city with beautiful colonial buildings and houses, we continue the archaeological activities. The visits to the temples of the sun and moon built by the Moche stimulate our interest in other sites. Because of the distance, 600 km, and especially the time we need to get there, we book an organized bus trip to Chachapoyas. Departure is on Sunday at 4:30 pm and arrival at 7:00 am Monday morning, after a quick breakfast in a small hotel we go to Kuelap, a bus trip of approximately 2 hours. With a brand new cable car we go from 2335m to 3100m over green valleys to the city of Kuelap surrounded by thick walls of 20m high, built by the Chachapoyas about a thousand years ago. For Michel the walk ends here because of too much pain in his knees. Only the lower part of the round houses is well kept, a bit disappointing. Once returened we want to take a warm shower in the hotel, which is not easy. From the hotel keeper we receive the following advice on paper “When he bathes, he only turns on once and the solid key no longer moves, the hot water will run”. Upon inquiry it appears that we first have to open the cold water tap and only then turn on the red tap! The next day we visit the cavernas Quioctas, a 3 km long cave with wonderful stalagmites. The bottom is muddy with lots of puddles. Rubber boots and strong lights are indispensable and the guide indicates which path to take to prevent slipping. A little further we can admire the sarcophagi of Karajia, high on the mountainside. We return late and in the dark. Fortunately we leave the next morning a little later for the waterfall of Gocta, with 771m the fourth highest in the world. Roos starts the long walk to the foot of the waterfall, but gives up after 4 km. Her leg muscles are completely stiffened by the many stairs the last three days and she does not want to slow down the pace for the other climbers. The long return journey to Trujillo by bus starts at 7.30 p.m. We both sleep rather well. On arrival in the morning we take a taxi to our tsjolbak, which we left in the parking lot of a hotel. Before leaving the Trujillo we visit the Chan Chan temple complex, possibly the largest adobe city in the world. The museum with the royal tombs of Sipan in Lambayeque is incredibly memorable: beautiful gold, silver artifacts and pottery. We cannot believe our eyes but are not allowed to take photos. Our archaeological interests are now satisfied and we head for the sea: we find beautiful beaches in Mancora and Zorritos. It is finally warm in the morning and in the evening. During our last days in Peru we take a beach vacation. The warm pool water allows us to swim in the morning before breakfast, a luxury that we missed for three months. We will leave Peru on December 22.