Na vier ontspannende dagen verlaten we Palula beach met een goed gevulde koelkast (vis en schaaldieren van de lokale markt) maar na een vijftal kilometers realiseren we ons plots dat we de ingevroren stoofpot vergeten zijn in de vriezer van de camping en moeten eventjes terug. De tocht gaat over Izamal, de gele stad (alle huizen zijn in dezelfde gele kleur geverfd), en Chichen Itza, de parel van de Maya sites. We overnachten op de parking van een hotel, een beetje verscholen achter planten die ook het geluid van het verkeer dempen. ’s Morgens om 8h nemen we een taxi, die ons afzet aan de ingang van de archeologische site. We zijn verwonderd dat er zo weinig toeristen en nog geen standjes met souvenirs zijn en kunnen vlot en rustig rondwandelen (vanaf 10.30 stromen de bussen met toeristen toe en de souvenirwinkeltjes moeten iedere dag terug opgebouwd worden). De piramides en tempels zijn indrukwekkend, we raken niet uitgekeken. Bij het buitengaan staat er nog een massa volk aan de ingang aan te schuiven.

Valladolid is de volgende mooie stad met een piramide, die weinig voorstelt, en na lang zoeken kunnen we inkopen doen. Buiten het centrum is er een camping op een groot terrein met fruitbomen, cactusvelden, twee grote groene vijvers en een hotel. De eigenaar heeft rechtover de ingang een tequila-distillerie. De accommodatie is splinternieuw en enkel een zwembad ontbreekt om ons er langer te houden. De uitnodiging voor een rondleiding in zijn zaak slaan we wijselijk af. Dan gaat het richting Cancun waar we afspraak hebben met Marnix, Michels co-volleybaltrainer van vroeger en zijn Spaanse vrouw. Zij bezoeken hun dochter die in Cancun werkt voor een Spaanse hotelketen. Marnix en zijn echtgenote delen het appartement met de dochter en Marnix toont zich alweer een prima klusjesman, alleen vloekt hij over het gebrekkig aanbod in de winkels.

Tijdens ons bezoek bij het zwembad wordt er veel bijgepraat. We brengen aangename uren met hen door en gaan de volgende dag met een huurwagen naar een zeer heldere Cenote Xunaan-Ha, bovengronds en prachtig gelegen. Op de camping waar we verblijven hebben we eerst het gezelschap van een Hollands koppel en daarna van een Frans echtpaar, Patrick en Brunette. Patrick en Michel helpen elkaar bij allerlei klusjes aan hun campers en hebben veel plezier samen, ze delen hetzelfde gevoel voor humor. De zee ligt aan de overkant van de straat maar het strand is voor ons niet toegankelijk. Overal worden er grote hotelcomplexen gebouwd en zijn de stranden voorbehouden aan de hotelgasten. Er is een stuk publiek strand op ongeveer 2 km van de camping. De zee is wel mooi blauw en Roos gaat er op een morgen toch eens zwemmen. Op de campsite zijn er twee zwembaden, waar Roos ook goed gebruik van maakt. Op een morgen zien we een wandelende tak, een zeer dun insect, je vraagt af waar zijn organen zich bevinden.

De geplande boottocht naar de Isla Mujeres wordt afgeblazen, letterlijk wegens te veel wind. Onderweg regelen we de stalling voor de komende maanden en plannen ook de herstelling van een dakraam. Meer naar het zuiden in Paa Mul vinden we een camping bij een hotel. Er zijn ook veel vakantiehuizen, bijna uitsluitend bewoond door niet zo jonge Amerikanen, sommigen hebben hun caravan ingebouwd en aangesloten op de verschillende voorzieningen zoals water, riool en elektriciteit. Op die manier kunnen ze hier permanent verblijven. Er hangt hier een sfeertje van de “dolce far niente”. De meeste verplaatsen zich met een elektrisch aangedreven golfkarretje, zelfs voor korte afstanden.

Op donderdag is er een food market en zijn er ook standjes met artisanale artikelen. De zee is helder en azuurblauw en tijdens het snorkelen zien we iedere keer een rog. Michel krijgt opnieuw last van huiduitslag  en we gaan per taxi naar een centro de salud in Playa de Carmen.  Die dokter schrijft antibiotica voor. We reizen toch verder naar de grens met Belize omdat Michel geen hinder ondervindt van de medicijnen bij het besturen van de Tsjolbak. Na nog een overnachting aan de Laguna Milagros, dicht bij de grens van Mexico en Belize, rijden we op 2 april naar de grensovergang. Roos denkt dat haar verblijfsvergunning verloopt op 13 april maar de vriendelijke immigratie-officier wijst er ons op dat we tot september 2024 in Mexico mogen blijven. Bij het kantoor van Banjerito krijgen we zowaar de waarborg terug die we betaalden in november 2023. In de provincie waar we nu zijn, Quintana Roo, mag de camper zonder tijdsbeperking blijven. Dat scheelt een hoop gedoe en kosten. We zijn opgelucht dat alles zo vlot verloopt en blijven in Mexico. Een plaats aan de uitgestrekte lagune van Bacalar lijkt ons een goed idee. Het water is blauw vanop afstand en helder van dichtbij (komt door de waterzuivering van rotsen begroeid met bacteriën).

Michel stelt zich echter vragen bij de voorgeschreven behandeling met antibiotica en na alweer een doktersbezoek wordt de argwaan bevestigd. Stoppen met de antibiotica is de boodschap. Omdat er geen wind is lopen de temperaturen op tot 39°C. De airco in de tsjolbak brengt soelaas en voor het eerst schuilen we voor de hitte in onze tsjolbak in de namiddag en ’s avonds. Pas na 20h komt er afkoeling. De volgende dag is de ochtendtemperatuur 23°C.

We boeken onze vlucht Cancun-Brussel online, zonder tussenstop op 24 april. De zeiltocht op de lagune lijkt erg aantrekkelijk en we reserveren, samen met Sarah uit Bristol en Claudio uit Cordoba Argentinië, doen we een tocht van drie uren in de Laguna Bacalar. De gids Annie en de schipper Armando zijn zeer sympathiek. De lagune is een smal zoetwatermeer, 60 km lang en 2 km breed en is bekend omwille van zijn hemelsblauwe kleur, gedeeltelijk veroorzaakt door de witte kalksteen bodem. Het meer wordt gevoed door 450 ondergrondse rivieren, waarvan de open poelen cenotes worden genoemd.  Het is een deel van ’s werelds grootste water grot/tunnel systeem, langs de kust van het schiereiland Yucatan.

We zakken nog wat meer naar het zuiden en belanden op de resort Yax Ha, we staan op een punt van het terrein en onze tsjolbak is omringd door zeewater, net of we op een boot kamperen.

In de namiddag is er oorverdovende muziek aan het zwembad. Naast dat lawaai is er ook veel wind en zwemmen in zee wordt onmogelijk, er is wel een zwembad. We hopen betere oorden te vinden aan de kust.