Roos wil perse de watervallen van Iguazu langs de Braziliaans kant zien. Michel vindt het een kilometersverslindend en tijdrovend idee maar toen we de Artentijnse zijde bezochten in maart had hij gezegd: “de andere kant doen we later”. Wegrijden uit Rio gaat redelijk vlot maar eenmaal op de autoweg staan we urenlang aan te schuiven richting Sao Paulo. Enkele zware ongevallen met gekantelde vrachtwagens zijn de oorzaak. We zijn enkel verwonderd dat er niet meer ongevallen gebeuren als we zien hoe de Braziliaans camioneurs over de weg razen. Die dag raken we 120 km verder. We slapen op een bewaakte parking aan een benzinestation. De volgende dag rijden we vlot langs Sao Paulo (een stad met 11 miljoen inwoners), de signalisatie is goed en de GPS helpt mee. De autowegen in Brazilië zijn behoorlijk duur maar in goede staat. Aan de benzinestations kunnen we een warme douche nemen en er is wifi. De restaurants bieden meestal een uitgebreide dagschotel: rijst, sla, bonen in bruine saus, biefstuk, spiegelei en frietjes, te veel om op te krijgen. Na vier dagen rijden bereiken we Hotel en camping Paudimar in Foz do Iguacu. Michel ziet op TV de Brazilianen goud winnen tegen Duitsland na een beslissende strafschop van Neymar.
De watervallen zien er anders uit langs deze zijde, we hebben een beter overzicht van de uitgestrektheid en de kracht waarmee de watermassa in de diepte duikt. Na enkele regendagen is er weer zon en dat zorgt voor schitterende regenbogen in het opspattend water. Het nabijgelegen Parque das Aves is een unieke plaats waar we ongelooflijk mooie vogels zien van het Atlantisch regenwoud in hun natuurlijke habitat, samen met exotische exemplaren van overal ter wereld, veel van hen bedreigde soorten. De helft van de vogels zijn gered van mishandeling of dierenhandel en worden hier behandeld. Indien mogelijk worden ze terug vrijgelaten, indien ze te erg zijn mishandeld krijgen ze daar een thuis. De kleurenpracht is overweldigend. In de late namiddag krijgt Roos wat koorts en dat blijft zo de volgende dagen. Allebei hebben we een hardnekkige hoest, we denken dat de luchtvervuiling en de overal aanwezige airco van Rio aan de oorzaak ligt. Dan volgt een prachtige rit van drie dagen door de mooie landschappen van Parana, Santa Catarina en Rio Grande del Sul om Uruguay binnen te rijden en nog eens Parque National Santa Teresa op te zoeken waar we in januari drie weken verbleven. Toen was er volop activiteit, nu is alles verlaten.
We komen toe met volop zon, de volgende dag is het bewolkt en regent het in de namiddag. We hebben een afspraak met Alejandra en Hugo in Valizas. Daar zullen we onze Tsjolbak twee maanden achterlaten. We komen er aan in de regen en alles ligt onder water. We rijden hun drassige oprit op en weten nauwelijks waar onze voeten gezet om ze droog te houden. ’s Avonds merken we ook dat het binnenregent in onze slaapplaats. We besluiten naar Paraiso Suizo te rijden waar Michel het lek aan het venster kan dichten en we meer comfort hebben. We nemen afscheid van Hugo en Alejandra en gaan eerst bij een dokter langs die bij Roos een infectie van de luchtwegen vaststelt en antibiotica voorschrijft. Die blijken penicilline te bevatten en na drie dagen, de dag voor we terugvliegen naar België, krijgt Roos een allergische reactie: uitslag in haar gezicht en op haar dijen. Niets wordt er haar bespaard! Roos neemt de pillen toch door tot ze in België op doktersbezoek kan gaan. Luc, de man uit Gabon die met ons gezin in ons huis woont, komt ons ophalen in Zaventem. We rijden tot bij Lieve en Dirk in wiens huis we zullen wonen terwijl zij met vakantie zijn en in afwachting dat Luc een andere woning vindt. Het wordt een blij weerzien en na negen maanden smaakt het Belgisch bier opperbest.
Roos insists on seeing the Iguazu waterfalls from the Brazilian side. Michel finds the idea petrol and time consuming but when we visited the Argentian side in March he said: “the other side we will visit later.” Leaving Rio goes quite smoothly but once on the motorway we are standing still for three hours. Some major accidents involving overturned trucks are the cause. We are only surprised that there are not more accidents when we see how the Brazilian truck drivers are racing. That day we only get120 km further. We sleep on a guarded parking near a petrol station. The next day we drive around Sao Paulo (a city with 11 million inhabitants) without problems, the signs are good and the GPS helps. The highways in Brazil are quite expensive but in good condition. At the petrol stations we can take a hot shower and there is wifi. The restaurants usually offer all the same dish: rice, lettuce, beans in brown sauce, steak, fried egg and chips, too much to eat. After four days of driving we reach hotel and camping Paudimar in Foz do Iguacu. Michel sees on TV how the Brazilians take the gold medal against Germany after a decisive penalty from Neymar.
The falls look different on this side, we have a better view of the vastness and the force with which the water falls into the depth. After several rainy days the sun shines again and brilliant rainbows appear in the spray. The nearby Parque das Aves is a unique place where we see gorgeous birds from the Atlantic Rainforest in their natural habitat, along with exotic specimens from around the world, many of them endangered species. Half of the birds have been rescued from abuse or pet trade and are treated here. If possible, they are released, if they cannot fly any more they get a home there. In the late afternoon Rose gets some fever and the next days the fever comes back every afternoon. We both have a persistent cough, we think the air pollution and the omnipresent air conditioning in Rio is the cause. After three days of scenic drives through the beautiful landscapes of Parana, Santa Catarina and Rio Grande del Sul we pass the border with Uruguay and go to Parque Nacional Santa Teresa, where we stayed in January for three weeks. Then there was plenty of activity, now everything is abandoned. After a week with plenty of sunshine, it gets cloudy and rainy. We have an appointment with Alejandra and Hugo in Valizas. Our plan is to leave our Tsjolbak there for two months. We arrive there in the pouring rain and everything is flooded. We enter their muddy driveway and hardly know where to put our feet to keep them dry. In the evening we also notice that there is a leak at the side window of the tsjolbak. We decide to go to Paraiso Suizo where Michel can fix the leak and we have more comfort. We say goodbye to Hugo and Alejandra and go first to a doctor who finds that Roos has a respiratory infection and prescribes antibiotics. These contain penicillin and after three days, the day before we fly back to Belgium, Roos gets an allergic reaction: rash on her cheek and her thighs. Roos takes the pills anyway until she can go to a doctor in Belgium. Luc, the man from Gabon living in our house with his family, fetches us in Zaventem. We go to see Lieve and Dirk in whose house we will live while they are on holiday and until Luc finds another house. It is a happy reunion and after nine months the Belgian beer tastes extremely good.
tsjolbak 
Recente reacties