ONZE BESTE WENSEN VOOR ALLE MENSEN VAN GOEDE WIL
OUR BEST WISHES FOR ALL PEOPLE OF GOOD WILL
NUESTROS MEJORES DESEOS PARA TODAS LAS PERSONAS DE BUONA VOLUNTAD
When we return to Finca Sommerwind, the rim is repaired in an Ecuadorian way, not good enough for us and certainly not safe. We decide to buy a new rim and Michel goes to town with Jason, a Canadian overlander. Buying one rim turns out to be impossible. The shopkeeper’s final offer is 720 dollars for four high quality rims, the alternative is to buy the same as the broken one in the US via a business friend of Hans. We find it hard to leave three good rims behind and opt for the purchase in the US. How long it will take is a mystery to everyone and to avoid waiting any longer we mount a spare wheel in front with a good tire so that we can drive.We stay one day longer to see the Christmas market in Finca Sommerwind and the next day we head for the coast. A height difference of 2330 meters over a distance of 244 km. Of course it goes downhill and the Tsjolbak has no problems, the driver and the passenger have a serious trauma remembering the loss of the broken wheel, we feel a little anxious. Michel thinks that the brakes do not work properly. In the late afternoon we reach Las Penas and the hotel Playa Arena where we can camp in the parking lot. There is a BBQ zone that we can use with table and sink, first without water, after a few days running water is provided with a garden hose. There is a nice swimming pool and the sea is at 50 meters. The access to the beach is secured by two gates. We spend quiet relaxing days there, buying fresh fish in the late morning from returning fishermen and cooking on the COBB in the barbecue. There is no supermercado, so Roos goes from store to store to find food. Not obvious, because most shops are closed with a trellis fence, there is a recess to pass on the desired goods and pay. You cannot just look around to see what is available. After a few days, Roos is allowed to enter the store at the simple question “puedo entrar”. The supply is poor, especially fruit and vegetables are scarce. Plantains are eaten here with everything. There is a guide who organizes excursions in the area. We reserve a trip to Cayapas Mataja, the highest mangrove in the world, the plants reach a height of 63m. Willy, the guide, is very knowledgeable. He speaks slowly Spanish interspersed with some English, so we learn a lot from him about the local economy. There are large ranchers, the cattle are destined for meat consumption. Each cow has 1 km2 and there are owners who own more than 1000 pieces. Many of the mangroves have been destroyed to make way for large pools in which camarones (scampis) are grown. He also explains a lot about the origin and usefulness of mangroves. The kayak trip on the river is a disappointment because after 100m the river is blocked by fallen trees and we have to go back. Sailing to the other side is also not possible because there are the piscinas camarones. Sugar cane grows between the trees and there is a mill to squeeze the juice out of the cane. We are surprised to see that there is a decent amount of juice coming out of the tough stems. Willy gives us a bit to drink, quite tasty, especially mixed with a little alcohol it is very good. After we have eaten a nice dish of the day in a popular restaurant, Willy makes a detour to the large beach of Olmedo, a village populated by black people, descendants of slaves, it looks like Africa. Michel is still worried about the brakes of the Tsjolbak. Together with Willy he goes to a local garage, where they find that the brake shoes placed in Ibarra are too hard, some pieces have even broken off. The garage does not have spare parts and Willy takes us in his car to Esmeralda, 73 km south, to buy new ones. Esmeralda has the bad reputation of attracting a lot of criminals. There is even a curfew in the evening. We get safely back in Las Penas, the new plaques are placed and the next day we leave Playa Arena, it was good place to stay, although it lacked service. Again we drive past Esmeralda, now to Playa Escondido. After we have stocked up at a gas station, we see a real department store in Atacamas, a curious sight after ten days. The price for diesel is US$ 1,750 for 1 gallon (= 4 liters), we buy with a smile half a tank for US$ 20! Playa Escondida is unchanged since we were there in January 2020, it is still a splendid place where the different huts for the showers and toilet are fantastically integrated into the natural setting, the dry toilet is the example of ecology. This time we have a view of a calm sea, where the pelicans catch fish, a rare spectacle to see these big birds pecking. There are masses of hermit crabs, we do not see the large colorful crabs that were there two years ago. We are again the only campers. There is a lot of firewoood available and we use our “Dutch oven” again to cook and enjoy a cozy campfire in the evening. There is a wide variety of birds, the large iguana only passes once. On Roos’ birthday we have dinner in the restaurant, a real disappointment, the fish is dry, tasteless and greenish. We see the France-Argentina world cup final via streaming, the wi-fi works quite well that day. On the day of our departure we see two rangers doing excavations under the rebar grids on the beach. At night, about 120 turtles hatched from their eggs and ran to the sea. On the basis of the remaining empty shells, the number is counted. Only 1% of these babies will reach adulthood, because there are many dangers and predators.
Als we in Finca Sommerwind terugkomen is de velg hersteld op Ecuadoriaanse wijze, voor ons niet voldoende en zeker niet veilig. We besluiten om een nieuwe velg te kopen en Michel gaat samen met Jason, een Canadese overlander, op stap in Ibarra. Eén velg kopen lijkt al gauw onmogelijk. Ze eindigen met de prijs van 720 dollar voor vier velgen van hoge kwaliteit, het alternatief is dezelfde als de kapotte kopen in de VS via Hans zijn aankoper. We kunnen het niet over ons hart krijgen om drie goede velgen achter te laten en kiezen voor de aankoop in de VS. Hoelang het zal duren is voor iedereen een raadsel en om niet langer te wachten monteren we een reservewiel vooraan met een goede band zodat we kunnen rijden. We passen onze plannen nog eventjes aan om de kerstmarkt in Finca Sommerwind mee te maken en de dag erop gaan we op weg naar de kust. Een hoogteverschil van 2330 meter over een afstand van 244 km. Het gaat uiteraard meestal bergaf en de Tsjolbak kent geen problemen, de chauffeur en de bijzitter hebben echter een serieus trauma overgehouden aan de historie met het afgebroken wiel, heel goed in ons vel voelen we ons niet tijdens het rijden. Michel heeft wel het gevoel dat de remmen niet naar behoren werken. In de late namiddag bereiken we Las Penas en het hotel Playa Arena waar we kunnen overnachten op de parking. Er is een BBQ zone die we kunnen, mogen, gebruiken met tafel en gootsteen eerst zonder water, na een paar dagen wordt er toch stromend water voorzien met een tuinslang. Er is een mooi zwembad en de zee is op een 50-tal meter. De toegang naar het strand is beveiligd door twee poortjes. We brengen er rustige ontspannen dagen door, kopen verse vis in de late voormiddag van terugkerende vissers en koken op de COBB in de barbecue. Er is geen supermercado, dus Roos gaat van winkel tot winkel om mondvoorraad te vinden. Niet evident, want de meeste winkels zijn afgesloten met een traliehek, er is een uitsparing om de gewenste waren door te geven en te betalen. Je kan er niet zomaar rondneuzen om te zien wat er voorhanden is. Na een paar dagen is Roos zo ver dat ze op de simpele vraag “puedo entrar” de winkel mag binnenstappen. Het aanbod is armtierig, vooral groenten en fruit zijn schaars. Er wordt hier bij alles bakbananen gegeten. Er is wel een gids die uitstappen organiseert in de omgeving. We reserveren een tocht naar Cayapas Mataja, de hoogste mangrove ter wereld, de planten bereiken een hoogte van 63m. Willy, de gids, is zeer deskundig. Hij spreekt traag Spaans doorspekt met wat Engels, zodat we veel van hem opsteken over de plaatselijke economie. Er zijn grote veeboeren, de runderen zijn bestemd voor vleesconsumptie. Elke rund beschikt over 1 km2 en er zijn eigenaars die meer dan 1000 stuks bezitten. Veel van mangroves zijn vernietigd om plaats te maken voor grote poelen waarin camarones (scampis) worden gekweekt. Hij geeft ook veel uitleg over het ontstaan en het nut van mangroves. De kayaktocht op de rivier is een tegenvaller want na 100m is de rivier versperd door omgevallen bomen en moeten we terug. Naar de andere kant varen gaat ook niet want dan komen we in de piscinas camarones. Tussen de bomen groeit er suikerriet en er is een molen om het sap uit het riet te persen. Verbaasd zien we dat er een behoorlijke hoeveelheid sap uit de taaie stengels wordt geperst. Willy laat ons ervan proeven, best lekker, vooral gemengd met een beetje alcohol smaakt het zeer goed. Nadat we een lekkere dagschotel hebben gegeten in een volks restaurant, doet Willy nog een omweg naar het grote strand van Olmedo, een dorp bevolkt door zwarte mensen, afstammelingen van slaven, het lijkt wel Afrika. Michel is nog steeds bezorgd om de remmen van de Tsjolbak. Samen met Willy gaat hij naar een plaatselijke garage, waar ze constateren dat de in Ibarra geplaatste remplaketten te hard zijn, er zijn zelfs stukken afgebroken. De garage beschikt niet over reservestukken en Willy voert ons in zijn wagen naar Esmeralda, 73 km verder, om nieuwe te kopen. Esmeralda heeft de kwalijke reputatie erg veel criminelen aan te trekken. Er is zelfs ’s avonds een uitgangsverbod. We raken veilig terug in Las Penas, de nieuwe plaketten worden geplaatst en de volgende dag verlaten we Playa Arena, het was er goed verblijven, hoewel het ontbrak aan service. Opnieuw rijden we langs Esmeralda, nu naar Playa Escondido. Nadat we wat voorraad hebben ingeslagen aan een benzinestation zien we in Atacamas een heus warenhuis, een merkwaardig zicht na tien dagen. De prijs voor diesel is US$ 1,750 voor 1 gallon (=4 liter), we tanken met de glimlach een halve tank voor US$ 20! Playa Escondida is onveranderd sedert we er in januari 2020 waren, het is nog steeds een paradijselijke plek waar de verschillende hutjes voor de douches en toilet fantastisch geïntegreerd zijn in het natuurlijk kader, het droog toilet is het voorbeeld van ecologie. Deze keer hebben we zicht op een kalme zee, waar de pelikanen zich te goed doen aan vis, ongelooflelijk om zo’n dier te zien pikeren. Er zijn massa’s heremietkreeftjes, de grote kleurige krabben die er twee jaar geleden waren, zien we niet meer. We zijn er opnieuw de enige kampeerders. Er is veel brandhout voorhanden en we gebruiken onze “ Dutch oven” nog eens volop om te koken en genieten ‘ s avonds van een gezellig kampvuur. Er is een grote verscheidenheid aan vogels, de grote huisleguaan zien we maar één keer. Op Roos’ verjaardag gaan we eten in het restaurant, een ware tegenvaller, de vis is droog, smaakloos en groenachtig van kleur. De finale Frankrijk-Argentinië kunnen we zien via streaming, de wifi werkt die dag behoorlijk. Op de dag van ons vertrek zien we twee rangers opgravingen doen onder de betonijzeren roosters op het strand. ’s Nachts zijn er ongeveer 120 schildpadjes uit hun ei gekomen en naar de zee gerend. Aan de hand van de achtergebleven lege schalen wordt het aantal geteld. Slechts 1% van deze baby’s zal de volwassen leeftijd bereiken, want er zijn veel gevaren en predatoren.
tsjolbak 
Recente reacties