BORDER AND YEAR TRANSITION 21/12/2019 – 11/1/2020

The border crossing goes less smoothly than anticipated because we have to join the queue of the truck drivers and one of the agents has to clear around 20 trucks which takes time. Apart from that, we only meet helpful and friendly officials. After the tires of the tsjolbak and our shoe soles have been disinfected we are allowed to enter Ecuador. As foreigners, we do not have to take car insurance because the state intervenes in an accident, apparently they are aware of how recklessly their inhabitants drive. At the first roundabout, we try to find out who has priority because this varies from country to country. After 15 km we have the first check point, men in camouflage suit want to see if we have the right papers and wish us a good stay in their country. It is half past five and it gets dark at half past six, we drive to a nearby nature park to spend the night there. The place is incredibly quiet, three km from the main road and the rangers are over-friendly. All facilities are available and can be used free of charge. In the evening we see mountain dogs close to the camper, they are very similar to foxes, and the diversity of birds during the day is enormous. The assortment of trees with colourful trunks also attracts attention. A ranger tells us that the previous president, who is married to a Belgian, has given the country a boost but was confronted with a lot of opposition from the established rich elite. Because we had not foreseen to visit Ecuador we move without plan for the next two days and drive past many places of interest. We realize that good planning is necessary. In Salinas, Knokke of Ecuador, we camp on the courtyard of a restaurant that is two blocks from the beach. We are alone there from four in the afternoon until half past seven in the morning. It feels like we are living there. During the day we visit the crowded beach and in the evening we stroll on the dike. That is how we celebrate Michael’s birthday. The westernmost point of Ecuador lies in a military domain and is worth a visit because of the panoramic views. Sea lions are lazing around on a rocky island. A little further there is la Chocolatera, where the waves crash on the rocks and create foam reminiscent of a swirling chocolate mass. The next stop at Hosteria Farallon Dillon is a hit. The hotel is located high on the cliff, we can camp in the large parking site and use the swimming pool. The view is grandiose. We see the French couple, Dominique and Denise again. Together with them we drive after two days to Camping Canoa in Parque Nacional Machalilla and find a campsite on the beach, fifty meters from the accessible, warm sea. There is no closure and yet we feel safe. Frigate birds and pelicans fly by. We celebrate New Year’s Eve there with champagne, lobsters on the grill and a salad prepared by Denise. In the weeks leading up to New Year, we saw masses of monstrous colourful figures on display. These are monigotes made from papier-mâché, copies of television heroes. They are burned after midnight to banish all evil from the previous year. We buy a Micky Mouse and a Batman which are thrown in the fire, and hope that 2020 will go poblemless! Baby turtles run on the beach that night, hopefully the new year will be the start of a long life for them. During the eight-day stay at the campsite we make a day trip to Isla de la Plata (the so-called Galapagos for the poor) where we see blue-legged boobies at all stages of their development. They are very photogenic and their white-legged young are extremely cute. Sea turtles also swim around. A snorkeling session above a coral formation is disappointing, the visibility is bad. Next to the campsite is the beach Los Frailes, which is considered being the most beautiful in Ecuador. Michel borrows the canoe from the owner and succeeds after a few unsuccessful attempts to get through the surf and to paddle. Agua Blanca is also an attraction within the park, a local community has built a museum here where beautiful ceramics from the Manteno civilization are displayed. During the educational walk through the plantations we eat the juiciest mangoes ever. The tour leads to a small lagoon where we take a sulfur bath, then we get a massage with black mud, which should be very beneficial for the skin.

We leave camping Canoa on 6 January and continue our journey to the North along the coast. From our friends, Sigi and Peter, we heard that a lady from Oudenaarde runs a camping /hostel near the city of Manta. We go there, but she is visiting her family in Belgium. There is a nice view of the sea from the cliff, but the sea is difficult to access. Further north we find a better place on a wide beach. The sea is warm and during the day it gets as warm as 34°C. Our air conditioning is working all day long. The equator is very close!

GRENS- EN JAAROVERGANG 21/12/2019 – 11/1/2020

De grensovergang loopt minder vlot dan voorzien omdat we in dezelfde rij moeten aanschuiven als de vrachtwagenchauffeurs en een van de agenten heeft maar liefst 20 vrachtwagens te dedouaneren en dat vraagt tijd. Voor de rest ontmoeten we niets anders dan behulpzame en vriendelijke ambtenaren. Nadat de wielen van de tsjolbak en onze schoenzolen ontsmet zijn mogen we Ecuador binnen. We hoeven als buitenlanders geen autoverzekering af te sluiten omdat de staat tussenkomt bij een ongeval, blijkbaar weten ze daar hoe roekeloos hun inwoners rijden. Aan het eerste rond punt is het uitkijken wie voorrang heeft want dit verschilt van land tot land. Na 15 km hebben we de eerste controle, douane in camouflagepak kijken of we wel de juiste papieren hebben en wensen ons dan verder een goed verblijf in hun land. Het is half zes en om half zeven wordt het donker, we rijden naar een nabij natuurpark om daar te overnachten. De plek is ongelooflijk rustig, op drie km van de grote weg en de rangers zijn overvriendelijk. Alle faciliteiten zijn aanwezig en gratis te gebruiken. ‘s Avonds zien we dicht bij de camper berghonden, ze lijken erg op vossen, en de diversiteit aan vogels overdag is enorm. Ook het assortiment van bomen met kleurrijke stammen trekt de aandacht. Een gesprek met een ranger leert ons dat de vorige president, die getrouwd is met een Belgische, het land een boost heeft gegeven maar het toch niet haalde tegen de gevestigde rijke elite. Omdat we niet voorzien hadden om Ecuador te bezoeken zijn we de volgende twee dagen een beetje op de dool, we rijden veel bezienswaardigheden voorbij en beseffen dat een goede planning noodzakelijk is. In Salinas, het Knokke van Ecuador, kamperen we op de binnenkoer van een restaurant dat op twee blokken van het strand ligt en vanaf vier uur in de namiddag tot ‘s morgens half acht zijn we alleen. Het is alsof we er wonen en we doen ook alsof, overdag bezoeken we het overvolle strand en ‘s avonds flaneren we op de dijk. Op die manier vieren we Michels verjaardag. De meest westelijke punt van Ecuador ligt in een militair domein en is een bezoek waard vanwege de weidse vergezichten. Op een rotseilandje liggen zeeleeuwen te luieren. Iets verderop is er la Chocolatera, waar de golven beuken op de rotsen en schuim creëren dat doet denken aan een kolkende chocolademassa. De volgende stop in Hosteria Farallon Dillon mag er ook zijn. Het hotel op de klif heeft een grote parking waar we kunnen kamperen en we mogen gebruik maken van het zwembad. Het uitzicht is grandioos. We zien er het Frans koppel, Dominique en Denise terug. Samen met hen rijden we na 2 dagen naar Camping Canoa in Parque Nacional Machalilla en vinden er een camping op het strand, vijftig meter van de toegankelijke, warme zee. Er is geen afsluiting en toch hebben we een veilig gevoel. Er vliegen fregatvogels en pelikanen voorbij. We vieren er oudejaarsavond met champagne, langousten op de grill en een door Denise bereide salade met veel groenten. De weken die nieuwjaar voorafgingen zagen we massa’s monsterlijke kleurrijke figuren uitgestald staan. Dat zijn monigotes, gemaakt van papiermaché, kopieën van televisiehelden. Ze worden na middernacht verbrand om het kwaad uit het vorig jaar voorgoed te verbannen. Wij kopen een Micky Mouse en een Batman die op de brandstapel worden gegooid, en hopen dat 2020 probleemloos zal verlopen! Baby schildpadjes rennen die nacht op het strand, hopelijk wordt het nieuwe jaar voor hen de start van een lang leven. Tijdens de acht dagen verblijf op de camping doen we een daguitstap naar Isla de la Plata (het zogezegde Galapagos voor de armen) waar we blauwpotige boobies in alle stadia van hun ontwikkeling zien. Ze zijn geweldig fotogeniek en hun witpotige jongen zijn buitengewoon schattig. Er zwemmen ook zeeschildpadden. Een snorkelsessie boven een koraalformatie is een maat voor niets, het zeewater is te troebel. Naast de camping ligt het strand Los Frailes, dat geldt als het mooiste van Ecuador. Michel leent de kano van de eigenaar en slaagt er na een aantal mislukte pogingen de branding door te komen en wat te peddelen. Ook Agua Blanca is een attractie binnen het park, een lokale gemeenschap heeft hier een museum gebouwd waar mooie keramieken van de Manteno beschaving uitgestald staan. Tijdens de educatieve wandeling door de plantages eten we de sappigste mango’s ooit. De tocht leidt naar een kleine lagune waar we een zwavelbad nemen, daarna laten we ons masseren met zwarte modder, wat zeer heilzaam zou zijn voor de huid.

We verlaten camping Canoa op 6 januari en zetten onze tocht naar het Noorden verder langs de kust. Van onze vrienden, Sigi en Peter vernamen we dat er een dame uit Oudenaarde een camping/hostel uitbaat bij de stad Manta. We zoeken haar op maar ze is bij haar familie op bezoek in België. Er is een mooi uitzicht op de zee vanop de klip, maar de zee is moeilijk toegankelijk. Verder naar het Noorden vinden we een betere plek aan een breed strand. De zee is er warm en overdag wordt het 34°C. Onze airco doet de gehele dag dienst. De evenaar is heel dichtbij!