EEN NIEUW JASJE VOOR DE TSJOLBAK IN ASUNCION 3/12 – 18/12

Na een telefoongesprek met Beto van Mecanicar is het zeker dat we de camper kunnen laten herstellen in Asuncion. Na een grondige inspectie wordt besloten om zowel de Toyota als de wooncel onderhanden te nemen in de carrosserieafdeling van Beto, een precieze prijs is niet te bepalen. Beto ziet geen onoverkomelijke problemen en zijn werkmannen gaan onmiddellijk aan de slag zodat we dakloos zijn vanaf de eerste werkdag.

We nemen een kamer in het Bavaria hotel in afwachting dat we onze intrek kunnen nemen in een Airbnb kamer. Rechtover het hotel is een Koreaans restaurant, het aanbod aan lekkere gerechten is enorm, het smaakt voortreffelijk. De volgende avond vinden we een Japans restaurant. De porties zijn er niet zo groot maar de gerechten zijn verfijnder. Ons Airbnb verblijf is op loopafstand van de garage zodat Michel de werken dagelijks kan opvolgen. Ondertussen lopen de dagtemperaturen op tot 40 ° C. De wooncel en de Toyota worden van elkaar gescheiden met behulp van hi-jack lieren en Michel sluit angstig zijn ogen als de wooncel vervaarlijk balanceert op de vier steunpunten, uiteindelijk staat ze stevig op 4 lege olievaten en kan de Toyota er met zeer platte banden onderuit rijden. Als de werkmannen de ophanging van de wooncel onderzoeken kunnen ze hun ogen niet geloven, het is een wonder dat met deze slechte bevestigingen, zelftappende houtschroeven, de cel er al niet eerder afgevallen is. Michel is elke dag aanwezig en zweet emmers. De werkmannen kunnen het op een gegeven moment niet meer aanzien en stoppen hem in een auto waar de airconditioning draait. Er wordt veel ingrijpender gewerkt dan verwacht, de deuren worden er uitgehaald en volledig gedemonteerd voor het spuiten, de vloerbekleding wordt verwijderd en de vloer behandeld met een teer-alucoating die tevens de warmte van de uitlaat moet buiten houden. Michel laat nog een aantal verbeteringen aanbrengen die ons comfort zullen vergroten.

Onze eerste kamer in een huis met zwembad moeten we helaas verlaten want ze is door iemand anders geboekt. De eigenaar spreekt een vriend aan en daar kunnen we terecht voor de volgende dagen. We kunnen nu gebruik maken van het volledig appartement, ook de keuken.

Ondertussen zijn Sigi en Peter, onze reizende vrienden uit België, ook geland in Paraguay, ze komen de dinsdag naar de garage voor onderhoud en het plaatsen van een nieuwe voorruit. Zij kamperen aan een hotel waar we hen ’s avonds opzoeken en eten in het restaurant met Russische keuken, een tegenvaller.  De volgende avond eten we samen en in onze tweede Airbnb.

Op 14 december is het kantoor van Mecanicar volledig opgesmukt om de verjaardag van Roos te vieren en de secretaressen hebben een taart gekocht. Roos wordt veel eer aangedaan.

’s Avonds bereidt Peter, een excellente kok, een feestelijke maaltijd. Roos zal haar 70^e verjaardag nooit vergeten!

Na exact 2 weken garage, hotel en 2 Airbnb ’s is de auto klaar en de prijs valt reuze mee. We durven er niet aan denken wat een dergelijke opknapbeurt in België zou kosten. We zijn heel tevreden met de afwerking en hebben goede voornemens om de zaak goed te onderhouden. We zijn blij dat we het snikhete Asuncion kunnen verlaten en samen met Sigrid en Peter gaan we op weg richting Argentijnse grens. We rijden achter onze vrienden als ze gestopt worden door een takelwagen van de wegenpolitie. Omdat ze ons niet aanspreken rijden we door en stoppen een paar honderd meter verder. De politie beweert dat we een overtreding hebben begaan. De man vraagt PYG 2.000.000 per auto (totaal € 600). Ontredderd staan Sigi en Peter erbij, hoe is dat mogelijk? Peter weet zeker dat hij geen overtreding beging, ze protesteren met klem en dingen af.  PYG 500.000 is uiteindelijk voldoende. De politie rijdt verder tot waar onze tsjolbak staat, Sigi en Peter volgen. Michel belt Beto die onmiddellijk zegt: ik kom eraan, vooral niet betalen. We vertellen de politievrouw dat we wachten met de betaling omdat er een vriend uit Asuncion komt die Engels spreekt en kan vertalen. Plots verandert de situatie volledig, ze komt met Peters rijbewijs terug en vertrekt met haar collega’s omdat ze nog ander werk hebben. Als Beto 5 minuten later met zijn motor toekomt moet hij vaststellen dat de jagers verdwenen zijn. Blijkbaar wilden ze hun eindejaarsbudget stevig opschroeven. Beto heeft ons verder nog de goede raad om hem te bellen als er nog iets dergelijks gebeurt en te zeggen: ogenblik, ik bel mijn advocaat. Werkt altijd, zegt hij. We zijn hem zeer dankbaar en rijden opgelucht  verder. We houden er een chagrijnig gevoel aan over telkens als we  politiemannen zien.

 

Aan alle familieleden, vrienden en volgers van onze site: prettig eindejaarsfeest en een super 2019!

A NEW COAT FOR THE TSJOLBAK IN ASUNCION 3/12 – 18/12

During a telephone call with Beto from Mecanicar we find out that the tsjolbak can be repaired in Asuncion. After a thorough inspection, it is decided to have both the Toyota and the home cell repaired in the workshop of Beto, a precise price cannot be determined. Beto sees no insurmountable problems and his workmen immediately get started so that we are homeless from the first working day.

We take a room in the Bavaria hotel in anticipation that we can move into an Airbnb room. Opposite the hotel is a Korean restaurant, the range of tasty dishes is huge, it tastes excellent. The next evening we find a Japanese restaurant. The portions are not that big but the dishes are more refined. Our Airbnb stay is within walking distance of the garage so that Michel can follow up the works every day. Meanwhile, the daytime temperatures rise to 40° C. The living cell and the Toyota are separated by means of hi-jack winches and Michel closes his eyes anxiously as the living cell balances dangerously on the four support points, fortunately moments later it is standing firmly on 4 empty oil barrels and the Toyota can move from under it with very flat tires. When the workmen investigate the suspension of the house cell they cannot believe their eyes, it is a miracle that, with these bad fixings, self-tapping wood screws, the cell has not fallen off before. Michel is present every day and sweats terribly. The workers can no longer watch it and put him in a car with running air conditioning. The work is much more drastic than expected, the doors are removed and completely disassembled before spraying, the floor cover is removed and the floor treated with a tar-alucoating which will keep out the heat of the exhaust. Michel asks for a few more improvements to increase our comfort.

We have to leave our first room in a house with swimming pool because it has been booked by someone else. The owner speaks with a friend and we can move to his place for the next days. We can use the full apartment, including the kitchen.Meanwhile, Sigi and Peter, our traveling friends from Belgium, also landed in Paraguay, they come on Tuesday to the garage for maintenance and the installation of a new windshield. They camp next to a hotel where we visit them in the evening and eat in the restaurant with Russian cuisine, the food is not good. The next evening we eat together in our second Airbnb.On the 14th of December, Mecanicar’s office is decorated to celebrate Roos’s birthday,  the secretaries bring a cake. Roos is much honoured. In the evening Peter, a wonderful cook, prepares an excellent meal. Roos will never forget her 70^th birthday!After exactly two weeks’ stay in the workshop, one hotel and two Airbnb ‘s, the car is ready and the price is very reasonable, especially considering how much such a refurbishment would cost in Belgium. We are very satisfied with the workmanship and have good intentions to keep the camper properly maintained.  Happy to leave very hot Asuncion, we drive together with Sigrid and Peter to the Argentine border. We follow our friends when they are stopped by a tow truck from the road police. Because they do not stop us, we drive on and halt a few hundred meters further. The police claim that we have committed a violation. The man asks PYG 2,000,000 per car (total € 600). Sigi and Peter are astonished, how is that possible? Peter knows for sure that he did not commit an offense, they are protesting and bargaining. PYG 500,000 is ultimately sufficient. The police drive further to where our tsjolbak is, Sigi and Peter follow. Michel calls Beto who immediately says: I’m coming,  do not pay. We tell the policewoman that we wait with the payment because a friend from Asuncion who speaks English and can translate is coming. Suddenly the situation changes completely, the police woman returns with Peter’s driving license and leaves with her colleagues because they have other work. When Beto arrives 5 minutes later with his motorcycle,  the hunters have disappeared. Apparently they wanted to boost their end-of-year budget. Beto gives us the good advice to call him if something similar happens and to say: moment, I call my lawyer. Always works, he says. We are very grateful to him as we move on. Nevertheless we are left with a grumpy feeling every time we see policemen.

To all family members, friends and followers of our site: good end of year and a super 2019!

BRAXIT VAN 16 DAGEN 12/11 – 28/11/2018

 

Omdat Brazilië een enorm groot land is, lijkt het ons raadzaam om een maand voor het verlopen van onze verblijfsvergunning de Braxit te starten. Als we Recife verlaten wachten ons nog  3500 lange kilometers tot we aan de grens met Paraguay zijn. We verwachten een gemakkelijke Braxit, ons dagschema is vrij eenvoudig: rijden tot 16h00 en uitkijken naar een tankstation buiten de stad waar veel vrachtwagens staan, eten en overnachten. ’s Morgens heel vroeg, 5h00, ontbijten we in onze camper en rijden tot de middag om in een churascaria gebruik te maken van het buffetaanbod en dan verder te bollen. Per dag doen we gemiddeld 320 kilometers en in feite is de lol er snel af, we hebben geen tijd voor ontspanning of beweging, we worden met de dag strammer, onze kniegewrichten weigeren dienst bij het uitstappen, we lijken wel twee oudjes! Na 800 km zijn we terug in Feira de Santana en omdat de uitlijning van ons stuur nog altijd niet in orde is rijden we terug naar Personal Car, om dat euvel in orde te brengen. Michel vertrouwt de ophanging van onze wooncel niet meer en wil  ook nieuwe bouten laten plaatsen. Het is ondertussen vrijdagnamiddag en de werken in de garage schieten niet op. Zoals die andere exit verloopt het parcours van de onze ook niet rechtlijnig. Het weekeinde komt eraan en het vooruitzicht dat door te brengen in een gesloten garage is weinig aantrekkelijk. Eventjes 100 km terug naar de kust van Salvador lijkt ons een beter alternatief. Er is een groot vakantieoord met zwembaden en sportfaciliteiten van de Banco de Brasil bij Salvador, eigenlijk bedoeld voor het personeel, maar mits betaling van een flinke bijdrage mogen we er kamperen en genieten van twee kommerloze dagen, echt verkwikkend.  Laat op maandagnamiddag zijn de herstellingswerken beëindigd. Ook dan zijn we nog niet klaar voor eentonige kilometersvreten. We kamperen nog twee dagen aan de voet van Morro Branco (witte berg). De camping ligt op 33 km van de hoofdweg en de ophanging wordt stevig getest. Het is prachtige plek. Roos doet er een wasje met de hand, er is geen wasserij in de buurt. Als Michel de afloop van de afvaltank controleert stelt hij vast dat de wooncel een viertal centimeters is opgeschoven.  De reden hiervoor is een raadsel,  alle bouten zitten op hun plaats en de demping is beter dan ooit voordien. Daarna rijden we tot Brasilia. Het kost ons 4 dagen om de camping daar te bereiken. Van Brasilia tot de grens is het nog 1600 kilometer maar we zien er nu echt wel een einde aan komen. Op 600 kilometer van de grens vinden we de oorzaak van de verschuiving, het frame dat de wooncel op zijn plaats moet houden is aan de linkerkant afgebroken. Herstellen ter plaatse is niet mogelijk omdat de wooncel moet opgetild worden en een kraan is niet voorhanden. Gelukkig staan we aan een megagroot tankstation waar er verschillende winkels zijn met accessoires voor vrachtwagens. Michel koopt een spanband van 9 meter lang, legt die rond de wooncel en hoopt op die manier te verhinderen dat ze verder afglijdt. Laten herstellen in Brazilië is geen optie wegens tijdsgebrek, we moeten zo aan de grens zien te geraken. Dat lukt zonder verdere problemen. We steken de grens over in Ponta Pora, waar de ene kant van de grote straat Braziliaans is en de andere Paraguayaans. Er is geen controle. Op de luchthaven krijgen we onze uit-stempel. Naar papieren van de tsjolbak wordt er niet gevraagd en het voorlopig invoerbewijs van de camper in Paraguay wordt vlot verkregen. Opgelucht installeren we ons aan het eerstvolgende benzinestation, na eerst nog in de China Shop een voorraad luxegoederen te hebben opgeslagen. De munt in Paraguay heet Guarani en 1.000.000 ervan komt overeen met  € 150. Het vraagt dus enig telwerk om te beseffen dat een pintje bier er € 0,45 kost! Ze hebben muntjes van PYG 100 =  € 0,015, de waarde van het metaal ligt ongetwijfeld veel hoger.

BRAXIT OF 16 DAYS 12/11 – 28/11/2018

Because Brazil is a huge country, it seems wise to start the Braxit one month beforeour stay permit expires. When we leave Recife, there is still 3500 kilometersto drive to get to the border with Paraguay. We expect an easy Braxit, ourschedule is fairly simple: drive until 16h00 and look for a gasoline stationoutside the city where there are many trucks, eat and stay overnight. Early inthe morning at 5h00, we have breakfast in our camper and drive until lunch timeto make use of the buffet offer in a churascaria and then move on. Every day wedo an average of 320 kilometers and it is no fun,  no time for relaxation or exercise, we becomestiffer by the day, our knee joints refuse service when we get out, we looklike two oldies! After 800 km we are back in Feira de Santana and because thealignment of our steering is still not good we drive back to Personal Car, tosolve that problem. Michel no longer trusts the suspension of our house andwants to have new bolts installed.  Bythen it is Friday afternoon and the work in the garage is not finished. Likethe other exit, the course of ours is not straightforward. The weekend iscoming near and the prospect of spending it in a closed garage is not veryattractive. A trip of 100 km back to the Salvador coast seems a betteralternative. There is a large holiday resort with swimming pools and sportsfacilities of the Banco de Brazil near Salvador, actually meant for the staff,but after paying a substantial contribution, we are allowed to camp and enjoytwo careless relaxing days.  The repairwork is finished on Monday afternoon. Even then we are not ready to continuethe monotonous journey. We camp for two days at the foot of Morro Branco (whitemountain). The campsite is 33 km from the main road and the suspension isthoroughly tested. It is a beautiful place. Roos washes some clothes by hand,there is no laundry in the neighbourhood. When Michel checks the tube of thewaste tank, he notices that the house has been moved four centimeters. Thereason is a mystery, all bolts are inplace and the suspension is better than ever before. Then we drive to Brasilia.It takes us 4 days to reach the campsite there. From Brasilia to the border itis still 1600 kilometers, but we are getting more and more confident to reachour goal. At 600 kilometers from the border we find the cause of the shift, theframe that must hold the house in place is broken on the left. Repairing on thespot is not possible because the house has to be lifted and a crane is notavailable. Fortunately, we are at a big gasoline station where there areseveral stores with accessories for trucks. Michel buys a strap of 9 meters long,lays it around the house and hopes this will prevent it from slipping further.Repairing it in Brazil is not an option due to lack of time, we have to get tothe border. That goes without further problems. We cross the border in PontaPora, where one side of the main street is Brazilian and the other isParaguayan. There is no control. We get our exit stamp in our passports at theairport. Nobody asks for papers of the tsjolbak and the provisional entry ofthe camper in Paraguay is obtained smoothly. Relieved we drive to the next petrol station, after having bought someluxury goods in the China Shop. The currency in Paraguay is called Guarani and1,000,000 of it correspond to € 150. It therefore requires some counting torealize that a beer costs € 0.45! They have coins of PYG 100 = € 0.015, thevalue of the metal is undoubtedly much higher.