EERST TE VEEL DAN TE WEINIG WATER 24/1 – 6/2/2019

We bereiken samen met Peter en Sigi San Pedro de Atacama na een prachtige rit door de dorste (over de dorstigste kunnen we discussiëren) woestijn op deze aarde. Gelukkig kamperen we net buiten het dorp want het is waanzinnig hoeveel toeristen er zijn. We zijn heel blij met de keuze van Sigi voor deze camping want de infrastructuur is goed en we hebben regelmatig internet. Tot onze niet geringe verbazing regent het iedere dag, steevast rond vijf uur komt er veel wind, donkere wolken en daarna regen. Na de regen is er weer zonneschijn en het zicht op de bergen is prachtig, de kleurschakeringen veranderen om de minuut.  Na anderhalve maand scheiden onze wegen, Sigi en Peter willen naar Argentinië en wij naar Bolivia. Het afscheid valt zwaar omdat het een fantastische tijd was samen. Ons plan is om eerst de interessante delen ten zuiden van San Pedro te bezoeken en daarna de Geiser  El Tatio. De ervaring in de Laguna Piedra is fantastisch, we stappen het water in en worden letterlijk omhoog gestuwd door het zout. Na 20 minuten voelen we ons als een zalm in een zoutjasje en moeten we douchen, alles is keurig voorzien. De volgende lagune, Chaxa is de plek om flamingo’s zien, de zon is niet van de partij en de wind maakt het bezoek minder aangenaam maar toch zijn we onder de indruk van de uitgestrekte Salar, in de verte zien we  besneeuwde vulkanen. Flamingo’s zijn een van de oudste vogelsoorten op aarde, reeds 130 miljoen jaren bestaan ze. Via ioverlander weten we dat je niet in het park mag overnachten tenzij je de juiste ranger treft en weinig Spaans begrijpt. We installeren ons op een verharde zijweg die naar de broedplaats van de flamingo’s leidt en wachten af hoe de rangers zullen reageren. Ze bezoeken ons na sluitingstijd en willen de garantie dat we niet verder gaan dan de ketting aan de ingang van de broedplaats, wat we uiteraard beloven. Daarna breekt de hel los, een hevige stortbui, op een minimum van tijd staan we tussen de plassen zoutwater, de belevenis is geweldig in dit desolate landschap. De zonsondergang boven de Cordillera, na de bui, zorgt voor spectaculaire beelden. We slapen lekker met de wetenschap dat we niets gemist hebben, tenzij de open sterrenhemel van de Atacama woestijn. Tegen 9 uur zijn we terug aan de lagune om foto’s te maken met een andere lichtinvalshoek. We staan op de parking en worden koud gepakt door een Fransman die wil weten waar we vandaan komen, als hij verneemt dat we Belgen zijn repliceert hij: “il y a d’autres flamands ici”, waarop Michel nieuwsgierig vraagt “Où ça”,  hij antwoordt “des flamands roses”. We lachen hartelijk om zijn woordspeling en  bollen daarna verder naar Peine, nog 500 meter hoger gelegen. Op de camping zijn er twee natuurlijke zwembaden gevoed door een bergrivier. We appreciëren de verkwikking van de poelen maar kamperen in het domein mogen we niet wegens het gevaar van grondverschuivingen door de regen die later zal komen. Op de hoger gelegen parkeerplaats mag het wel. Het wordt een vreselijke nacht omdat we de locatie moeten delen met de plaatselijke, wellicht zeer begoede jeugd, die andere tijds- en vooral andere geluidsnormen hebben. Onuitgeslapen rijden we naar een enorme kloof  “Quebrada de Jere” waar fruitbomen groeien. De thematische wandeling leert ons veel over de aanwending van de vulkaansteen voor de woningbouw en de holen in de bergwand waar het fruit werd in bewaard. De terugweg naar San Pedro de Atacama gaat door een dal bezaaid met stenen waarvan we ons de impact op de aarde proberen voor te stellen. De zon schijnt en het zicht op de bergen is prachtig. Later op de dag opteren we om op een camping te gaan in een oase op 10 kilometer van de San Pedro in Cucuter, een van los Ayllus, voorouderlijke leefvormen, verspreid in de oases tussen San Pedro en de salar van Atacama. Het is een voltreffer, warme douches goede wifi en vooral  een vriendelijke Franssprekende eigenaar en dito medewerker. Na consultatie van het weerbericht en overleg met de eigenaar van de camping moeten we onze plannen wijzigen. Door de hevige regenval, zeer zeldzaam in deze dorre woestijn, zijn alle passen afgesloten en we moeten wachten op beter weer, nog minstens zes dagen, of onze route wijzigen. We besluiten om via de Transamericana te rijden tot Iquique en dan door te steken over de Andes naar La Paz in Bolivië. Omdat we er de eerste 120 kilometer geen tankstation is moeten we San Pedro de Atacama binnenrijden en stellen vast dat het stadje nog meer overspoeld is, buiten de toeristen is er nu ook overal water en vooral modder. Het is een trieste aanblik want niets is hier voorzien op zoveel regen. De schoonmaakkosten zullen enorm zijn.

Na de tankbeurt rijden we terug richting Calama en zijn getuige van de ravages die de waterstroom heeft aangericht. We vernemen dat de weg de vorige nacht afgesloten was wegens te gevaarlijk en we kunnen het geloven. Overal liggen er brokstukken op de weg of is de weg gedeeltelijk weggespoeld. Als we Calama binnenrijden zien dat de weg naar San Pedro de Atacama weer afgesloten wordt. Honderden vrachtwagens, toeristenbussen en personenwagens staan aan de kant op een groot parkeerterrein voor de pas. We rijden Calama binnen en doen inkopen, aan de visstand krijgen we te horen dat er geen vis kan verkocht worden wegens een gebrek aan water, we staan er niet bij stil. Pas later beseffen we de omvang van de ramp, we mogen wel kamperen maar er is geen water, de hele stad zit zonder. We krijgen bij wijze van compensatie een fles van 20 liter gratis. Door de hevige regenval, is het drinkwatersysteem verstoord, dit is althans wat wij denken, niemand kan ons een verklaring geven. De lokale bevolking laat het laconiek over zich heen gaan “Het is wat het is”.

We proberen in Calama onze camper te ontdoen van zoutresten maar dat lukt niet. Na een vrij eentonige rit bereiken we Tocopilla en vinden via ioverlander een schitterende plek aan zee. Bijgestaan door een zwerver die hier op het strand leeft, installeren we ons op 25 meter van de branding. Honderden pelikanen vliegen aan en af en worden nauwlettend gadegeslagen door de gieren die overtal prooi proberen te vinden. De zonsondergang is eens te meer onvergetelijk omdat er geen wolken zijn aan de horizon. De volgende morgen biedt veel spektakel, de zon komt heel laat boven de Andes maar de activiteit van de vogels is enorm, voeden, vis vangen, het houdt niet op en wij kunnen dat allemaal volgen van uit onze luie stoel. Maar we willen verder, Iquique, de draaischijf van Zuid-Amerika is nog 200 kilometer verder en heeft een grote taks free zone, heel veel  auto’s uit Japan worden hier verder getransporteerd naar de rest van Zuid-Amerika. Wie wisselstukken nodig heeft kan hier terecht. Voor ons lijkt het een ideale plaats om een aantal uitgestelde aankopen toch te realiseren. We installeren ons op een camping met zwembad hoog op een klip. Na een dag van tsjollen door de stad, hebben we een nieuw zonnepaneel, weten we waar we een nieuwe band kunnen kopen en vinden  een zaak waar we de revisie van de dieselpomp en injectors kunnen laten doen. De mechanicien zal de demontage en montage doen op de camping, zodat we rustig kunnen blijven genieten van het zicht op zee en drie kleine eilanden waar zeeleeuwen verblijven. We kunnen ze zien en vooral hun gebrul horen. Het weer is schitterend, ’s morgens wat zeemist, die in de loop van de voormiddag veld ruimt voor volle zon.

FIRST TOO MUCH THEN TOO LITTLE WATER 24/1 – 7/2/2019

 

Together with Peter and Sigi we reach San Pedro de Atacama after a beautiful trip through the thirsty (eventually the thirstiest) desert on this earth. Fortunately we camp just outside the village because the place is crowded with tourists. We are happy with Sigi’s choice of this campsite because the infrastructure is good and we have regular internet. To our surprise it rains every day, invariably around five o’clock there is a lot of wind, dark clouds and then rain. After the rain there is sunshine again and the view of the mountains is beautiful, the colours change every minute. After a month and a half our roads separate, Sigi and Peter want to go to Argentina and we plan to visit Bolivia. Saying goodbye is hard to do because we had a fantastic time together. Our plan is to first visit the interesting parts south of San Pedro and then the Geyser El Tatio in the north. The experience in the Laguna Piedra is fantastic, we step into the water and are literally pushed up by the salt. After 20 minutes we feel like a salmon in a salt jacket and we have to shower, everything is nicely provided. The next lagoon, Chaxa is the place to see flamingos, it is cloudy and the wind makes the visit less pleasant but still we are very impressed by the vast Salar and the view of the snow covered volcanos. Flamingos are one of the oldest bird species on earth, they have existed for 130 million years. Through ioverlander we know that one is not allowed to stay overnight in the park unless you find the right ranger and understand little Spanish. We install ourselves on a paved side road that leads to the nesting site of the flamingos and wait for the rangers to react. They visit us after closing time and want the guarantee that we will not go beyond the chain at the entrance of the breeding ground, which of course we promise. Then hell breaks loose, rain is pouring down, in a minimum of time we stand between the puddles of saltwater, the experience is great in this desolate landscape. The sunset above the Cordillera, after the storm, creates spectacular images. We sleep well with the knowledge that we did not miss anything, except the open starry sky of the Atacama desert. At 9 o’clock we are back at the lagoon to take photos from a different angle. At the parking lot a French tourist asks where we come from, when he learns that we are Belgians he replicates: “il ya d’autres flamands ici”,  Michel curiously asks “Où ça”, he replies “des flamands roses”. We laugh heartily with this wordplay and then continue to Peine, 500 meters higher. At the campsite there are two natural swimming pools fed by a mountain river. We appreciate the refreshing pools but camping in the domain is not allowed because of the danger of landslides due to the rain that will come later. It is allowed to stay overnight on the square, which turns out to be a terrible night because we have to share the location with the local, perhaps very well-to-do youth, who have different time and especially different sound standards.  Next morning we drive to a huge gorge “Quebrada de Jere” where fruit trees grow. The thematic walk teaches us a lot about the use of the volcanic stone for building houses and the caves in the mountain wall where the fruit was stored. The way back to San Pedro de Atacama goes through a valley dotted with stones of which we try to imagine the impact on the earth. The sun is shining and the view of the mountains is beautiful. Later in the day we opt to go to a campsite in an oasis 10 kilometers from San Pedro in Cucuter, one of los Ayllus, ancestral life forms, scattered in the oases between San Pedro and the salar of Atacama. It is a good choice, warm showers, good wifi and especially a friendly French speaking owner and ditto employee. After consultation of the weather forecast and consultation with the owner of the campsite, we have to modify our plans. Due to the heavy rainfall, very rare in this barren desert, all passes are closed and we have to wait for better weather, at least another six days, or change our route. We decide to drive via the Transamericana to Iquique and then cross the Andes to La Paz in Bolivia. Because we do not have a petrol station for the first 120 kilometers, we have to enter San Pedro de Atacama and  notice that the town is still flooded, besides tourists there is water and mud everywhere. It is a sad sight because nothing is provided here for so much rain. The cleaning costs will be huge.

After the refueling we drive back to Calama and see the ravages that the water flow has caused. We hear that the road was closed the previous night for being too dangerous and we can believe it. Everywhere there are debris on the road or it is partially washed away. When we enter Calama we see that the road to San Pedro de Atacama is closed again. Hundreds of trucks, tourist buses and private cars are stuck on a large car park in front of the pass. We drive into Calama and go to the supermarket, at the fish stand we are surprised to hear that no fish can be sold due to a lack of water. Only later we realize the extent of the disaster, we may enter the campsite but there is no water, the whole city is out of water. We receive a bottle of 20 liters for free as compensation. Due to the heavy rainfall, the drinking water system is disturbed, at least that is what we think, no one can give us an explanation. The locals are laconical about it “It is what it is”.We try to rinse the salt of our tsjolbak in Calama but do not find a appropriate car-wash. After a fairly monotonous ride we reach Tocopilla and find a beautiful spot by the sea via a ioverlander. Assisted by a tramp who lives here on the beach, we park at 25 meters from the surf. Hundreds of pelicans fly on and off and are closely watched by vultures always looking for prey The sunset is once again unforgettable as there are no clouds. The next morning offers a lot of spectacle, the sun comes very late over the Andes but the activity of the birds is hectic, feeding, catching fish, they are tireless and we watch them sitting in our lazy chair. But we have to move on, Iquique, the turntable of South America is still 200 kilometers away. It has a large tax free zone, a lot of cars from Japan are transported here to the rest of South America. All kinds of  spare parts can be found here. For us it is an ideal place to do a number of deferred purchases. We go to  a campsite with a swimming pool high on a cliff. After a day of driving through the city, we have a new solar panel, we know where we can buy a new tire and find a workshop where we can have the diesel pump and injectors overhauled. The mechanic will do the disassembly and assembly at the campsite, so that we can continue to enjoy the view of the sea and three small islands where sea lions live. We can see them and especially hear their roar. The weather is beautiful, in the morning there is some sea mist, which gives way to full sun by midday.