GETTING UP, WORKING, WAITING AND CURSING 26/12/23 – 15/1/2024

When Alex and Michel enter the Toyota offices, many employees think something is wrong, we can see it in their looks. The manager and a number of other people in charge are present in the small office and that is surprising or is it attempted intimidation, who knows. Alex has been well briefed and the agreement is that Michel will not communicate directly with those responsible. After a half-hour conversation, no reproaches made, the workshop manager and the mechanic start working diligently to draw up an order list of the necessary parts for the gearbox. Then Michel has to place the order, via Luc in Merelbeke, in Dubai where Luc has connections from his former professional life. Together with the man who took over his business, the order is finalized. We now have to wait for our Dutch friend who will not return to work until 3 January.

On New Year’s Eve at 5 o’clock in the afternoon, we see how the transition of the year is going in Belgium via VRT Max. On January 2, we risk contacting Frans anyway and it works. Frans cannot deliver all the pieces, which makes us curse, but he does make a number list of the necessary pieces, without Frans we would be lost, which we will also order in Dubai. To reduce the price, the first order will be temporarily cancelled and the 2 orders will be shipped together. To relax a bit we rent a small Chevrolet for 2 days to do a few trips, we really want to see the sea at Paraiso.

After a trip of almost 2 hours we reach the coast and the disappointment is great when we see the torches of the oil refineries. We quickly have to come up with a plan B and so we end up at a fantastic lagoon with restaurants and a wonderful view. We pay 6 € for 20 oysters and they taste delicious. The fried pulpo and sea bass are also quite tasty and for dessert we want to see the sea. Not an easy task, the coast has been taken over by the oil industry, but a few kilometers further we can access a beach. The sea, dark and not blue, is not too rough and we take a small dip, to feel the water is very invigorating, never mind the fine black sand and the washed up kelp. We reach the loft before it is completely dark after a journey of 259 kilometers. The next morning we get up early and drive along a good road, lined by huge banana plantations, to Pueblo Magico Tapijulapa, a picturesque Mexican village, the white houses are beautifully decorated with lanterns.

Our next stop is a fantastic waterfall and then we drive to a balneario in the hope of swimming or at least paddling. After our meal and some exploration of the site, however, there is no time left for paddling, because we want to be home before dark. That night we are both plagued by food poisoning, Sunday we spend most of our time sleeping and hardly eat anything. The next few days are filled with visits to a shopping center, where there are also sales and three interesting museums. Roos learns a lot about the recent history in the museo de historia and about pre-Hispanic cultures in the museo antropologica and also about the noble art of growing and processing cocoa, something the Mayas were very skilled in.

Cocoa beans were more valuable to them than gold, only the elite were allowed to savour cocoa drinks.

The shipment of the parts is slowing down, there are problems at the border of Oman. Fortunately, we can use Alex’s car for a few days and we take a trip to the wetlands of Centla, a vast nature reserve where we make a nice boat trip on the river Grijalba and sail through an impressive red mangrove.

We see dozens of huge elegant black herons, cormorants and other water birds. The crocodiles are there but remain hidden under the surface of the water. We do see a sleeping crocodile along the hiking trail. The next day we drive to a recreation resort, But that is disappointing, it is neglected and there are no pumps to keep the pool water clean. We do not stay long.

A new week begins on January 15th and we still have no idea what the near future will bring.

Tomorrow the delivery could be in Dubai, but due to all the troubles in the region, we are not reassured.

OPSTAAN WERKEN WACHTEN EN VLOEKEN 26/12/23 – 15/1/2024

Als Alex en Michel de Toyota kantoren binnengaan voelen heel wat medewerkers dat er iets aan de hand is, dat zien we aan hun blikken. De manager en nog een aantal andere verantwoordelijken zijn aanwezig in het kleine kantoor en dat zorgt voor overrompeling of poging tot intimidatie, wie weet. Alex is goed gebriefd en de afspraak is dat Michel zelf niet rechtstreeks zal communiceren met de verantwoordelijken. Na een gesprek van een half uur, zonder verwijten, kunnen de werkplaatsoverste en de monteur ijverig aan het werk om een bestellijst op te maken van de benodigde stukken voor de versnellingsbak. Daarna moet Michel de bestelling via Luc in Merelbeke, met een tijdsverschil van 7 uur, plaatsen in Dubai waar Luc uit een vroeger leven connecties heeft. Samen met de overnemer van zijn voormalig bedrijf wordt de bestelling afgewerkt. Het is nu nog wachten op onze Nederlandse vriend die pas op 3 januari opnieuw aan het werk gaat. Op oudejaarsavond kunnen we om 5 uur ’s namiddags meemaken hoe de jaarovergang verloopt in België via VRT Max. Op 2 januari riskeren we toch al contact te zoeken met Frans en het lukt. Frans kan niet alle stukken leveren, wat ons doet vloeken, maar hij maakt wel een lijst op van de benodigde stukken, zonder Frans waren we nergens, die we ook in Dubai zullen bestellen. Om de prijs te drukken wordt de eerste bestelling tijdelijk geannuleerd en de 2 bestellingen zullen gezamenlijk verzonden worden. Om wat te ontspannen huren we een kleine Chevrolet voor 2 dagen om een paar uitstappen te doen, we willen de zee bij Paraiso nu echt wel eens zien. Na een tocht van bijna 2 uur bereiken we de kust en de ontgoocheling is groot al we de fakkels van de olieraffinaderijen zien. We moeten snel een plan B bedenken en zo belanden we aan een fantastische lagune met restaurants en zicht op water. Voor 20 oesters betalen we 6 € en ze smaken heerlijk. De gebakken pulpo en zeebaars zijn ook best lekker en als dessert willen we de zee zien.

Verdraaid geen sinecure, de kust is ingenomen door de olie-industrie, maar een paar kilometers verder lukt het. De zee, donker en niet blauw, is niet al te woest en we doen een klein duikje, kwestie van het water te voelen, zeer verkwikkend, het fijne zwarte zand en de aangespoelde kelp nemen we erbij. We bereiken de loft voor het helemaal donker is na een tocht van 259 kilometer. De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren en rijden we langs een goede weg, omzoomd door enorme bananenplantages, naar Pueblo Magico Tapijulapa, een pittoresk Mexicaans dorp, de witte huizen zijn mooi versierd met lampions.

Onze volgende stop is een fantastische waterval en nadien rijden we naar een balneario in de hoop er te kunnen zwemmen of toch minstens pootje te baden. Na onze maaltijd  en de exploratie van een mogelijke kampeerplaats is er echter geen tijd over om pootje te baden, want we willen voor het donker thuis zijn. Die nacht worden we allebei geplaagd door een voedselvergiftiging, de zondag brengen we grotendeels slapend door, en eten we nauwelijks iets. De volgende dagen worden gevuld met bezoeken aan een winkelcentrum, waar er ook solden zijn en drie interessante musea. Roos leert heel wat bij over de recente gechiedenis in het museo de historia en over pre-Spaanse culturen in het museo antropologica en ook over de edele kunst van cacao kweken en verwerken, iets waar de Mayas zeer bedreven in waren. Cacaobonen waren voor hen waardevoller dan goud, enkel de elite mocht cacaodranken savoureren.

De verzending van de onderdelen slabakt, aan de grens van Oman zijn er problemen. Het blijft afwachten. Gelukkig kunnen we Alex’ auto voor een paar dagen gebruiken en we doen een uitstap naar de wetlands van Centla, een uitgestrekt natuurdomein waar we een mooie boottocht maken op de rivier Grijalba en varen door een indrukwekkende rode mangrove.

We zien er tientallen enorme zwarte reigers, aalscholvers en andere watervogels. De krokodillen zijn er wel maar blijven verborgen onder het wateroppervlak. We zien wel een slapende krokodil langs het wandelpad. De volgende dag rijden we naar een recreatieoord, maar dat valt tegen, het is verwaarloosd en er zijn geen pompen om het zwembadwater schoon te houden. We houden het snel voor bekeken.

Een nieuwe week begint op 15 januari en we hebben nog steeds geen idee wat de nabije toekomst zal brengen. Morgen zou de levering in Dubai kunnen zijn maar door al de strubbelingen in de regio zijn we er niet gerust in.