In Playa Isla Esconida we forget that our airconditioning is definitely out of order. It is nice and quiet, and after a morning walk of two kilometers Roos comes face to face with sea elephants, huge animals. Only their eyelids open and display their bulging eyes, their bulky body is barely moving. In the late afternoon one swims along the beach where we camp. In Trelew Roos visits the Paleontological Museum exhibiting the remains of the largest dinosaur found to date. The animal lived 201 million years ago and weighed 76 tons!
Punta Tombo is a protected area where masses of magellan penguins breed annually. The males come ashore in August to prepare the nest, the females follow in September. Early October the breeding starts. Both parents share the task. In November, the eggs hatch and the chicks go for the first time in the sea in early January. In March/April they leave the breeding grounds and migrate to the north, up to 3000 km further to the coast of Brazil. It is an incredible sight: all those nests and waddling penguins. In the bay some of them are hunting for food. In the small port town of Camarones we meet Frank and Sharon again, he is a German and she is Australian. Later a French couple arrives, Erick and Monique and an Irish/Polish couple, James and Anna, who are traveling with motorbikes. Next day it rains and the wind is blowing violently, in the afternoon there is sun and the sea is flat. Frank and Sharon have found a place where we can buy seafood, one kilogram large, tender shrimps costs € 4. Two days before we paid € 7 for one liter of stella! The stella sold here is of better quality than in Belgium, according to Michel and so worth its price. Roos does not agree. At Cabo Dos Bahias, there are again thousands of penguins to admire. Guanacos, relatives of camels, and penguins live fraternally together. Then we follow the desolate Ruta 1 further south, the magnificent sea views are interspersed with a view of colorful hills. By coincidence, at Rada Tilly, a fashionable seaside resort, all the couples we met three days ago come together at the campsite. Around the campfire, without the expensive stella, experiences are exchanged until midnight. The next morning we decide to organize a barbecue, despite the rain and the wind. It is a pleasant evening. The wind is so strong the next day that James and Anna are blown from their bikes. They give up their plan to travel to Ushuaia, a difficult but wise decision.We keep going, although our Tsjolbak has problems moving on, Michel has to keep it in third gear for hundreds of kilometers at 45 km /h. Consumption rises to 26 km/100 km. At night, the outdoor temperature drops to 8°C, inside it is 19°C. In Puerto Deseado the wind blows mercilessly. All boat trips are canceled. Further South in Caleta Olivia we see the yes-men pumping oil and a little further a colony of sea lions, who seem to have a great time. To reach the bosques petroficados, petrified trees, we take small ripio roads. These are less boring than the paved Ruta 3 and much more adventurous. At one point Michel has to use the small 4×4 to pass over water and mud. The road is not maintained because of, according to local gossip, fraud sponsorship by the former president, who paid friends to build roads that were never finished. Our Tsjolbak is completely covered in mud, we will have to clean it. In the late afternoon we reach the camping La Paloma which is nicely situated in the desolate desert, there is no electricity and water should be used sparingly, so no car cleaning. As we discuss our itinerary with the enthusiastic owner, we learn that the nearest gas station is on one side at 60 km and the other side at 180 km. We have no choice, tomorrow we have to take the tarmac to our next destination. In the evening there is a full moon with an aura and the next morning a beautiful red sunrise. The sun comes up at half past five and goes down in the evening at half past nine. Because the owner fears we have a shortage of fuel he arranges for us to get 20 liters from the tank of a parked bulldozer for free. The man operating the bulldozer convinces us that his boss will not notice. That way, our trip to Monumento natural Bosques Petroficados is sponsored. A footpath leads through the park with the petrified trees. That are 150 million years old, once buried by a volcanic eruption, and after millions of years of erosion they came back to the surface. They are immense and very colourful. It is getting cold in the morning and the airtronic heater stops working. Michel finds the cause after a long and difficult search: a pebble in the exhaust! In Puerto San Julian there is a replica of the Victoria, the boat on which Ferdinand Magellan, the first European to set foot in Patagonia, landed in 1520. The visit of the ship is instructive. At the municipal campsite we see Frank and Sharon again. The wind blows and in the afternoon a sandstorm rages across the lagoon, not pleasant at all. Fortunately we can use the kitchen inside, where Michel prepares scampis and a delicious Chinese chicken dish which we share with Sharon and Frank. The next day we travel inland hoping that the wind will get less. It is not so, the speed at which we move forward is about 40 km /h. We see guanacos, ostriches, maras (South American hares) and armadillos and that makes us a little happier. The campsite in Gobernador Gregores is small and not well maintained, but we find shelter from the wind. We share the available places with two Argentinean couples with motorbikes, two American girls with bikes and a young Polish couple traveling by bicycle. The Polish couple leaves at 22h because the wind is getting less at night. We are impressed by so much determination. Before we drive up the legendary Ruta 40 we visit Punta Mirador and Cerro Ventano, the views are incredible. Towards Tres Lagos there is very much crosswind and driving the Tsjolbak is not easy but we want to move on, waiting for windless days in Patagonia is like waiting for new teeth. When driving up a slope, we pass a cyclist who braves the wind at its smallest resistance, he is blown to the middle of the road but fortunately we go very slowly and can avoid hitting him. A little later a motorbike rider crosses struggling with the same problem but still he has the courage, perhaps recklessly, to greet us by holding up one hand. Some people travel through Patagonia with bicycle or motorbike, sleeping in a small tent and cooking on a primitive stove (and there are many). It requires incredible courage and also some foolishness.
Playa Isla Esconida doet ons even vergeten dat onze airco onherroepelijk stuk is. Het is er mooi en rustig en na een ochtendwandeling van twee kilometer komt Roos oog in oog te staan met een kolonie zeeolifanten, de ene al groter dan de ander. Enkel hun oogleden gaan open en tonen hun bolle ogen, hun logge lijf komt nauwelijks in beweging. Later zwemmen er enkele voorbij aan het strand waar we kamperen. In Trelew bezoekt Roos het paleontologisch museum waar de overblijfselen te zien zijn van de grootste dinosaurus, die tot op heden werd gevonden. Het dier leefde 201 miljoen jaar geleden en woog 76 ton!
Punta Tombo is een beschermd natuurgebied waar massa’s magelhaenpinguïns jaarlijks komen broeden. De mannetjes komen in augustus aan wal om het nest voor te bereiden, de wijfjes volgen in september. Begin oktober is het broeden in volle gang. Beide ouders delen die taak. In november komen de eieren uit en begin januari gaan de kuikens voor het eerst in zee. In maart/april verlaten ze de broedplaatsen en trekken ze naar het noorden, tot 3000 km verder aan de kust van Brazilië. Het is een ongelooflijk zicht: al die nesten en waggelende pinguïns. In de baai zijn er enkele op jacht naar voedsel. In de kleine havenstad Camarones ontmoeten we opnieuw Frank en Sharon, hij is een Duitser en zij een Australische. Later komt er nog een Frans koppel, Erick en Monique en een Iers/Pools koppel, James en Anna, die reizen met moto’s. Een dag regent en waait het hevig, daarna krijgen we zon en vlakke zee. Frank en Sharon hebben ontdekt waar we zeevruchten kunnen kopen, een kilogram grote, malse scampi’s kost 4€. Twee dagen ervoor betaalden we € 7 voor één liter Stella! De Stella die hier wordt verkocht is wel van betere kwaliteit dan in België, volgens Michel en dus zijn prijs waard, Roos denkt daar anders over.
Op Cabo Dos Bahias zijn er nog eens duizenden pinguïns te bewonderen. Guanaco’s, familie van kamelen en pinguïns leven er broederlijk samen. Dan volgen we de de
solate Ruta 1 verder naar het zuiden, de schitterende uitzichten op zee worden afgewisseld met zicht op kleurrijke heuvels. In Rada Tilly, een mondaine badplaats, komen alle koppels, die we drie dagen geleden ontmoetten, toevallig terug samen op de camping. Rond het kampvuur, zonder de dure Stella, worden er tot middernacht ervaringen uitgewisseld. De volgende morgen spreken we af om een barbecue te organiseren, ondanks de regen en de wind. Het wordt een gezellige avond. De wind is zo hevig de volgende dag dat James en Anna met hun moto’s van de weg worden geblazen. Ze geven hun plan om naar Ushuaia te rijden op, een moeilijke maar verstandige beslissing.
Wij zetten door, hoewel onze Tsjolbak moeizaam de wind trotseert, Michel moet honderden kilometers in derde versnelling rijden aan 45 km/uur. Het verbruik loopt op tot 26 km/100 kilometer. ’s Nachts zakt de buitentemperatuur tot 8°, binnen houden we het op 19°. In Puerto Deseado blaast de wind ongenadig. Alle bootuitstappen zijn afgelast. Verder naar het zuiden in Caleta Olivia zien we eerst de ja-knikkers die de olie boven pompen en iets verderop een kolonie zeeleeuwen, die zich geweldig lijken te amuseren. Om de bosques petroficados, versteende bomen, te bereiken nemen we kleine ripio wegen. Dat is minder saai dan de geasfalteerde Ruta 3 en veel avontuurlijker, zo avontuurlijk zelfs dat we overwegen om toch de asfaltweg te nemen. Op een gegeven moment moet Michel toch de kleine 4×4 inschakelen op door grote diepe plassen te rijden, de weg is helemaal niet onderhouden en volgens lokale kwatongen een fraude sponsering van de vroegere president die vrienden betaalde om wegen aan te leggen die nooit werden afgewerkt. Onze Tsjolbak komt helemaal onder de modder te zitten, we zullen hem moeten schoonmaken. In de late namiddag bereiken we camping La Paloma die mooi gelegen is in de desolate woestijn, er is geen elektriciteit en ook met water moet er zuinig worden omgesprongen, dus geen auto schoonmaken. Als we onze route bespreken met de overenthousiaste eigenaar komen we te weten dat het dichtstbijzijnde tankstation aan de ene kant op 60 km en de andere kant op 180 km ligt, we hebben geen keuze, morgen moeten we over het asfalt naar onze volgende bestemming. ’s Avonds is er volle maan met aura en de volgende morgens een prachtige rode zonsopgang. We hebben hier zonlicht van ‘ s morgens half zes tot ’s avonds half tien. Omdat de eigenaar denkt dat we te weinig diesel hebben krijgen we in de loop van de voormiddag 20 liter cadeau uit de tank van een geparkeerde bulldozer, ons niet al te heftig protest wordt heel laconiek weggewuifd. Onze reis heen en terug naar Parque National de bosques petroficados is dus gesponsord. Een wandelpad leidt ons door het park met de versteende bomen. Die zijn 150 miljoen jaren oud, ooit bedolven door een vulkaanuitbarsting en na miljoenen jaren van erosie terug aan de oppervlakte gekomen. Ze zijn immens en zeer kleurrijk. Als we het ‘s morgens koud krijgen in de Tsjolbak blijkt dat onze stand-verwarming het niet meer doet en Michel vindt na lang ploeteren de oorzaak: een keitje verstopt de uitlaat! In Puerto San Julian staat een replica van de Victoria, de boot waarmee 
Ferdinand Magellaan in 1520 als eerste Europeaan voet aan wal zette in Patagonië en het bezoek aan het schip is leerrijk en geeft stof tot nadenken. Op de camping municipal zien we Frank en Sharon weer. Er waait enorm veel wind, in de namiddag raast een zandstorm over de lagune. Gezellig is anders, gelukkig mogen we de keuken binnen gebruiken waar Michel scampi’s en een Chinese kippenschotel klaarmaakt waarvan we met ons vieren lekker smullen. Wij rijden de dag nadien landinwaarts in de hoop dat de wind wat zal verminderen. Niets is minder waar, de snelheid waarmee we vooruit gaan is ongeveer 40 km/uur; We zien guanaco’s, struisvogels en een klein gordeldiertje en dat stemt ons iets vrolijker. De camping in Gobernador Gregores is klein en niet goed onderhouden, maar we vinden er beschutting tegen de wind. We delen de beschikbare plaatsen met 2 Argentijnse koppels, elk met hun camper, 2 Amerikaanse meisjes met motorfietsen en een jong Pools koppel dat met de fiets reist. Het Pools koppel vertrekt om 22h omdat de wind ’s avonds gaat liggen. We zijn onder de indruk van zoveel doorzetting. Vooraleer we de legendarische Ruta 40 oprijden bezoeken we nog De Punta Mirador en de Cerro Ventano, de vergezichten zijn 
ongelooflijk mooi en we genieten. Op weg naar tres Lagos is er zeer veel zijwind en het rijden in de camper is helemaal niet leuk maar we willen vooruit, wachten op windstille dagen in Patagonië is als wachten op nieuwe tanden. Bij het oprijden van een helling passeren we een fietser die op zijn kleinste verzet de wind trotseert, soms wordt hij gevaarlijk naar het midden van de weg geblazen maar gelukkig rijden wij ook traag en kunnen we hem ontwijken. Even later komt een motorijder voorbij die met dezelfde problemen kampt maar toch de moed heeft om, wellicht ondoordacht, ons met de hand te groeten. Patagonië op die manier bezoeken, fietsen of met motorfiets, slapen in een klein tentje en koken op een primitief gasvuurtje (en er zijn er veel) vereist echt ongelooflijk veel moed en ook wat zotheid.
The trip to Patagonia seems endless, the road goes straight through the pampas over thousand of kilometers, always the same scenery, only the wind changes. Sometimes there is almost no wind, but shortly thereafter it blows full force. At a certain moment, when the wind is right ahead, we cannot drive in fifth gear on the flat road, then even the fourth is not possible and we fear we will not be able to drive to Ushuaia because of the non aerodynamic concept of our Tsjolbak. Fortunately, not every day is the same and after two days and two veterinary check-points, we reach the Sierra de la Ventana (the highest mountain has a small window). The controls are there to prevent meat, vegetables and fruit to come from the north into Patagonia. Our fridges are full, and we fear that all the good food will be seized. Fortunately, the control is very superficial. There are numerous campsites in this tourist town, which lies just 550 km from Buenos Aires, but there is only one that matches our budget. Many of the campsites are expensive and have little to offer for their high price. In the early morning Rose does a difficult but awesome walk, up to 1000 m, and by noon we can move to our next goal: Peninsula Valdes. However, before going to the peninsula there is some work to be done and we go to a campsite in Puerto Madryn. Because in our minds we had a picturesque image of the harbour we are a bit disappointed. It is a big city with a lot of expensive tourist facilities such as boat trips for whale watching and diving with sea lions. Whale watching we will do from the shore and diving has to be postponed because of the uncertain situation with Michels foot. Moreover, the sea temperature of 14 ° C is not exactly inviting. We update the website and have a maintenance of the Tsjolbak in the Toyota garage before we leave for Peninsula Valdes. On the peninsula free camping is allowed in certain places. Playa Pardela is such a
beautiful place. Our first morning at 5.50h Michel opens his eyes, looks out of the window and see two whales jumping, Roos only sees their tails. The animals have white spots and Michel suspects they were orcas, however he is not sure. We see more whales swimming by, too far to take pictures. A mother with young comes closer into the bay. The next day we drive around the peninsula and see elephant seals, sea lions and penguins. Peninsula Valdes is one of the most important marine reserves in the world and rightly has UNESCO World Heritage status. Besides the mammals there are also many guanacos (Lama guanicoe) and water birds. There are salinas, salt pans, 42m below sea level. No trees grow there, only bushes. Patagonia was laying under water for 23 million years, the ocean reached to the Andes 18 million years ago, everywhere there are old fossilized oysters and scallops of millions years old. Four days we enjoy all the beauty that the Peninsula has to offer and then the tour continues southward. We drive through an area where immigrants from Wales came ashore in 1865. There are still tea houses in Welsh style serving typical torta negra (dark fruitcake). Welsh is still spoken sporadically and there is a student exchange programme with Wales. We both have a haircut by the same hairdresser. Rose visits the paleontological park, a steep walk through 40 million years of prehistory, at the bottom of the hill there are fossils of extinct land mammals and on the top skeletons of dolphins and whales. It gets very warm, up to 35 ° C and we open our air conditioning. It does not work properly and we have it tested. The technician finds out that the compressor is broken. We bought the device only eight months ago and have not used it much. The day before we have given away our old fans to a German couple, who are on their way to Ushuaia. Super bad luck!
Eindeloos lijkt de trip naar Patagonië, de weg gaat kaarsrecht door het pampalandschap gedurende duizend kilometer, steeds hetzelfde landschap, enkel de wind verandert. Soms is er bijna geen wind maar kort daarna kan hij weer opsteken in alle hevigheid. Op een bepaald moment, als de wind pal op onze neus staat, lukken we er niet meer in om op deze vlakke baan in vijfde versnelling te rijden, nadien zelfs niet meer in vierde en we vrezen al dat we niet tot Ushuaia zullen kunnen rijden wegens het niet aerodynamische concept van onze Tsjolbak. Gelukkig zijn niet alle dagen gelijk en na twee dagen, en twee veterinaire controles, bereiken we de Sierra de la Ventana (de hoogste berg heeft een klein venster). De controles zijn er om te beletten dat vlees, groenten en fruit uit het Noorden Patagonië binnenkomen. Onze frigo’s zitten vol maar de vrees dat al dat lekkers in beslag zal worden genomen is ongegrond, er wordt zeer oppervlakkig gecontroleerd. Er zijn tal van campings in deze toeristische plaats, die amper 550 km van Buenos Aires ligt, maar er is maar één die met ons budget overeenkomt. Veel van de campings zijn peperduur en bieden te weinig voor hun hoge prijs. Vroeg in de morgen doet Roos een lastige, mooie wandeling, tot op 1000 m, en tegen de middag kunnen we verder naar ons volgend doel: Peninsula Valdes. Voor we echter naar het schiereiland trekken willen we nog een paar dingen in orde brengen en gaan we naar een camping in Puerto Madryn. Omdat we ons een veel schilderachtiger beeld hadden gevormd van de havenstad valt die wat tegen. Het is een grote stad met heel veel dure toeristische voorzieningen zoals boottochten om walvissen te spotten en duiken met zeeleeuwen. Walvissen spotten zullen wij doen van op de kant en het duiken moeten we nog uitstellen wegens de onzekere situatie met Michels voet. De temperatuur van het zeewater van 14°C is ook niet bepaald uitnodigend. We maken een update voor de website en laten een groot onderhoud doen in de Toyota garage vooraleer we naar Peninsula Valdes vertrekken. Op het schiereiland is vrij kamperen op bepaalde plaatsen toegestaan. Playa Pardela is zo’n schitterende plaats. Onze eerste morgen om 5.50h opent Michel zijn ogen en ziet door het venster twee walvissen springen, Roos ziet nog net twee staarten. De dieren hebben witte vlekken en Michel vermoedt dat het orka’s waren, zeker is hij het niet. We zien nog walvissen voorbijzwemmen, te ver echter om foto’s te maken. Een moeder met jong komt dichter in de baai. De volgende dagen rijden we het schiereiland rond en zien zeeolifanten, zeeleeuwen en pinguins. Peninsula Valdes is een van de belangrijkste zeereservaten ter wereld. En heeft terecht de status van werelderfgoed van Unesco. Naast de zeezoogdieren zijn er ook veel guanaco’s (lama guanicoe) en watervogels. Er zijn salina’s, zoutpannen, 42m onder zeeniveau. Er groeien geen bomen, enkel struiken. Patagonië stond 23 miljoen jaren onder water, de oceaan reikte tot aan het Andesgebergte 18 miljoen jaar geleden, overal liggen miljoenen jaren oude versteende oester- en sint jacobsschelpen. Vier dagen genieten we van al het moois dat het schiereiland te bieden heeft en dan gaat de tocht verder zuidwaarts. We rijden door een streek waar in 1865 immigranten uit Wales aan land kwamen. Er zijn nog theehuizen in Welshe stijl die typische torta negra (donkere vruchtencake) serveren. Er wordt nog sporadisch Welsh gesproken en er is zelfs uitwisseling van studenten met Wales. We laten allebei ons haar knippen door dezelfde kapster. Roos bezoekt het paleontologisch park, een klim doorheen 40 miljoen jaar prehistorie, onderaan fossielen van uitgestorven landzoogdieren en op de top van de berg skeletten van dolfijnen en walvissen. Het wordt zeer warm, tot 35°C en we testen onze airconditioning. Die werkt niet naar behoren en als we het laten uittesten blijkt dat de compressor stuk is. Het toestel is amper acht maanden oud en weinig gebruikt. Net de dag ervoor hebben we onze oude ventilatoren weggegeven aan een Duits koppel, die ook naar Ushuaia onderweg zijn. Supergrote pech!
tsjolbak 
Recente reacties