Het inladen van de spullen in de tsjolbak duurt veel langer dan voorzien en na de inkopen kunnen we pas in de late namiddag de weg op voor een rit van 80 km, alweer naar Comalcalco, de andere overnachtingen liggen te ver. We ondervinden geen problemen met de tsjolbak (hij rijdt als nooit tevoren) en na een rustige nacht kunnen we verder. Onze volgende bestemming is een camping op Isla Aguada en we vinden een plaats op de eerste rij,10 meter van het lagune. De camping en hotel zijn gebouwd door een Amerikaan met alle voorzieningen zowel voor valide als niet-valide personen. De lagune is een paradijs voor de ontelbare pelikanen en dolfijnen zien we iedere dag bij valavond.

Onze buren zijn Fransen die in Québec hun residentie hebben, ze reizen in een omgebouwde paardentrailer getrokken door een zware RAM. Hun voornamen zijn Laurent en Laurence, 2L in het Frans. Tijdens de laatste regenbui vooraleer de camper in de garage ging was er een lek in het dak van de tsjolbak  en met hulp van Laurent wordt het gat gedicht in een paar uur. We zijn nu helemaal klaar om ons avontuur verder te zetten maar het lot beslist er anders over. Michel heeft een paar weken last van huiduitslag en na 2 doktersbezoeken en dubbel zoveel zalfjes wordt het steeds erger, zelfs na het baden in zee. Omdat de nachten ondraaglijk worden van de jeuk zoeken we opnieuw een dokter op (info: consultaties zijn gratis in Mexico). De diagnose is niet om vrolijk van te worden, het is een schurftbesmetting te behandelen met pillen en een gel die de mijten doodt. De totale duur van de behandeling is 6 weken. De dokter vraagt om een week later op controle te komen. Ons verblijf op de camping “Freedom” zal dus noodgedwongen iets langer duren dan voorzien. Hoe de besmetting kon gebeuren is een raadsel, we leefden bijna volledig geïsoleerd in de loft. De enige onwaarschijnlijke mogelijkheid is dat de huurfiets besmet was. De volgende maandag krijgen we groen licht en we kunnen verder reizen zonder besmettingsgevaar. De geologische site van Edzna ligt op een haalbare afstand, de rit gaat  urenlang langs een helblauwe oceaan en de kriebel is er om toch aan zee te kamperen maar we weerstaan. Onderweg bezoeken we het treinstation van Edzna dat deel uitmaakt van het “Tren Maya” project, een spoorverbinding tussen de verschillende grote Maya steden, momenteel is er maar een klein deel operationeel, maar de plannen zijn immens. Ook dichtbij de Edzna site zien we hotels in aanbouw.

De kampplaats Haciënda del Jade is ook nieuw en mooi. De nieuwe Haciënda ligt midden de velden en deelt in de rust van de omgeving. De twee verantwoordelijken, uit het dichtstbijzijnde Maya dorp doen er alles aan om ons een zo goed mogelijk verblijf te bezorgen en een gesprek met de Canadese-Mexicaanse eigenaar brengt klaarheid in de toekomstplannen.

Er zullen verschillende optrekken gebouwd worden voor activiteiten zoals sterrenobservatie en optredens van Maya cultuur gerelateerde groepen. Ook voor de camping bestaan er serieuze plannen naar Amerikaanse standaard. We blijven er 2 dagen en rijden dan naar Merida, de hoofdstad van de provincie Yucatan. Er is een Decathlon vestiging en we kopen er zwemvinnen en nieuwe sandalen voor Michel. Na nog een stop bij een grootwarenhuis gaan we naar camping “Two mexican explorers basecamp”, die blijkt nogal erg “base” te zijn en de volgende dag vertrekken we, alweer, nu naar RV Xbalche te midden van de jungle en met een half Olympisch zwembad. De Britse eigenaar is een zeer minzaam en behulpzaam man. Officieel is zijn hotel annex camping nog niet geopend, maar hij doet alles om ons het nodige comfort te bezorgen. Michel geeft hem feedback voor het verbeteren van de campinginrichting en hij gaat hier gretig op in, hij is ambitieus.  Met de auto en met een vriendin van Benjamin rijden we naar Uxmal. Het is er bloedheet maar we genieten toch van de overweldigende piramiden, majestueuze tempels en de fascinerende structuren  rondom grote pleinen. Het is terecht een van de toppers in de Maya archeologie. Net voor het verlaten merkt Michel dat we een toegangskaartje hebben voor studenten en zogezegd niets betaalden, bij navraag hoe dat komt is men zeer verwonderd, voor ons lijkt het op fraude. We zijn blij als we terug in de auto zitten met airco want buiten is het heet.

In onze tsjolbak draait de airco constant en toch wordt het binnen 31°C. Uitzonderlijk warm, zegt men hier. Ongewoon warm of koud, net als wij er zijn, dat hebben we al meer gehoord!

Cenotes zijn fenomenen in de provincie Yucatan van Mexico. Het zijn ondergrondse grotten gevuld met azuurblauw water, die gevormd worden op het kalksteen plateau dat het schiereiland op veel plaatsen bedekt. Regenwater sijpelt door de poreuze steen en wordt op die manier gezuiverd.  In Mani-Chan bezoeken we drie cenotes. We moeten afdalen langs primitieve trappen in het halfduister om het water te bereiken voor een snorkeltochtje, een unieke ervaring.

Om 19h00 zijn we helemaal alleen op het terrein en overnachten ver van alles in de stilte en de fantastische sterrenhemel. We zoeken daarna de kust op om de hitte te ontvluchten en dat lukt. Palula beach in San Crisanto ligt aan zee maar is een beetje uitgeleefd. Op zondag is het een “koude” dag van 26°C met veel wind en wolken, zeer verkwikkend!

Met een taximoto doen we een kleine uitstap langs de Salinas en naar de vissershaven, de flamingo’s geven niet thuis maar we komen terug met vis, garnalen en krabbenpoten. We kunnen aan de slag en omdat er veel wind is gebruiken we de keuken van de camping.