FLYING WITH AIRCAST 31 / 10-17/ 11/16

As Roos worries about Michel’s travel ability, one leg in a brace and the other in an aircast, we ordered a wheelchair to cover the long walking distances in airports. Luc takes us by car to Zaventem on Monday afternoon. It is a long way from the car park to the departure hall. Michel eventually finds a wheelchair, but no one to push it. Luc helps us further and once the luggage is checked in everything goes smoothly. We get priority everywhere and in Madrid a wheelchair and a van await us to take us to the terminal for the flight to Montevideo. Air Europe does not offer meals on board for short flights. Our stomachs growl when we arrive at 21h in Madrid and the man pushing the wheelchair takes us to a restaurant. After dinner another facilitator comes to help us with boarding.

The flight to Montevideo lasts 12 hours and we both do not sleep much. There is four hour time difference with Belgium and we arrive in the early morning hours.  Again a wheelchair with attendant awaits Michel and we get preferential treatment so no need to queue for passport control. It is raining hard and there is a lot of wind. A comfortable bus takes us to the entrance of Paraiso Suizo where Heinz, the owner, comes to collect us. In no time we are soaked. Fortunately no rain seeped into our Tsjolbak. Michel pulls out the awing and has to put it back again a few minutes later because of the fierce wind. In the evening we can eat at the restaurant. The next day the weather is even worse. Roos goes to buy some basic food items in the minimercado to get through the day. Fortunately, the following days are sunny and warm, up to 30 ° C. Michel tests whether he can drive and manages, at least for the short distance to the shop. Michel notices that the “house” of our tsjolbak no longer fits firmly to the chassis because the rubbers, which provide the cushioning, are completely used. In order to replace them the house must be lifted from the chassis.  Heinz has a friend, Gustavo, who can perform the job and an appointment is made to go to his company in Montevideo after the weekend. Meanwhile, we visit Punta Espinillo. The campsite is on the shore of the super wide Rio del la Plata and is free, we are the only guests. We enjoy a carefree day.  Gustavo owns a big workshop where a wide variety of stainless steel objects are made. It employs 50 people and we are impressed by the quality of the products. The foreman, who speaks very good English, can help us in all areas, screws and seals are replaced on the chassis, a new ladder is made in stainless steel  and a gutter placed above the entrance. Repairs take a day and a half day to complete. We brought from Belgium an alarm that signals that lights remain on after the ignition is switched off and have that installed together with two new rear lights in the garage where Gustavo has his Toyota maintained. Around 3 o’clock in the afternoon we leave for Colonia de Sacramento to take the ferry to Buenos Aires. In the yacht club we can shower and right across the parking lot there are lots of nice restaurants. We choose one and the fish and wine are excellent. At 4.30 o’clock in the morning we set off to the ferry and see that we are the first in line. The formalities go smoothly and at 7 am we sail to Buenos Aires over the Rio La Plata. Also on the Argentinian side there are no problems with customs, no fuss with vegetables or meat which may not cross the border. We get an allowance for the car to stay in Argentina until mid-July. Once back in the Tsjolbak,  the GPS lets us down but with iPad and Smartphone we find our way through the crazy city of Buenos Aires.

In a gigantic mall we reload our local SIM cards and do some shopping. Everything can be bought here and we get the impression that the standard of living is much better than what we saw earlier in the North. When we leave the mall to drive to the campsite we change our minds. The houses are badly maintained and most of the streets are not paved, there is a lot of litter. With some difficulty we find Andean Roads campsite and are welcomed by Cris, the friendly and helpful owner. We meet Swiss, British, German and one Dutch couple who are overlanders like we, always good to exchange practical information. Roos leaves Michel with his not yet healed foot for two days to go out in Buenos Aires, a very beautiful city with many unforgettable squares, ornate buildings and a lot of points of interest. She’s staying overnight in the flat of a lady who rents a room via airbnb. On 16 November begins our journey to the South, towards Ushuaia, 3,000 km away. We hope to be there around Christmas.

VLIEGEN MET AIRCAST 31/10-17/11/16

Omdat Roos zich zorgen maakt over Michels reisvaardigheid, een been in een brace en het andere been in een aircast, hebben we een rolstoel besteld om de lange afstanden in de luchthavens te overbruggen. Luc brengt ons op maandagnamiddag naar Zaventem. Het is een lange weg van de parking naar de vertrekhal. Michel vindt gelukkig een rolstoel, echter niemand om de stoel te duwen. Luc helpt ons tot aan de incheckbalie en eenmaal de bagage is afgegeven gaat alles supervlot. We krijgen overal voorrang en in Madrid wacht er een rolstoel en bestelwagen op ons die ons naar de terminal brengt voor de vlucht naar Montevideo. Air Europe biedt geen maaltijden aan boord bij korte vluchten. Onze magen knorren als we om 21h in Madrid aankomen en onze begeleider brengt ons naar een restaurant. Na het eten komt er een andere begeleider om te helpen aan boord te gaan.

De vlucht naar Montevideo duurt 12 uren en we slapen allebei weinig. Er is 4 uur tijdsverschil met België en we komen aan in de vroege ochtenduren. Ook daar wacht er een rolstoel met begeleider en krijgen we voorkeursbehandeling zodat we niet moeten aanschuiven voor de pascontrole. Het regent pijpenstelen en er is veel wind. Een comfortabele bus brengt ons naar de ingang van Paraiso Suizo waar Heinz, de eigenaar, ons komt ophalen. In een minimum van tijd zijn we drijfnat. Gelukkig is er geen regen in onze tsjolbak binnengesijpeld. Michel draait de luifel uit en moet hem even later wegens te felle rukwinden weer binnenhalen. ’s Avonds kunnen we eten in het restaurant. De volgende dag is het weer nog slechter. Roos gaat enkele elementaire etenswaren kopen in de minimercado in de buurt om de dag door te komen. Gelukkig wordt het de dagen daarna zonnig en warm, tot 30°C. Michel test of hij kan rijden en dat lukt, toch voor de korte afstand tot aan het warenhuis. Michel merkt dat het “huis” van onze tsjolbak niet meer stevig op het chassis staat omdat de rubbers, die voor de demping zorgen, volledig zijn verstorven. Om die werkzaamheden uit te voeren moet het huis echter van het chassis geheven worden. Heinz heeft een vriend, Gustavo, die dat werk kan uitvoeren en er wordt een afspraak gemaakt om naar zijn bedrijf te gaan in Montevideo na het weekend. Ondertussen bezoeken we Punta Espinillo. De camping ligt aan de super brede Rio del la Plata en is gratis, we zijn de enige gasten. We genieten van een zorgeloze dag. De zaak van Gustavo is een mooi bedrijf waar de meest uiteenlopende inox voorwerpen worden gemaakt. Er werken 50 mensen en we zijn onder de indruk van de kwaliteit die er wordt geleverd. De meestergast, die zeer goed Engels spreekt, kan ons op alle vlakken helpen, de bouten en de rubbers onder het huis worden vervangen, we laten een nieuwe trap in inox maken en waar nodig wordt een plaatje inox en een gootje boven onze deur geplaatst. De herstellingen nemen anderhalve dag in beslag. We hebben een alarm dat signaleert dat lichten blijven branden nadat het contact is uitgeschakeld meegebracht uit België en dat laten we samen met twee nieuwe achterlichten installeren in de garage waar Gustavo zijn Toyota laat onderhouden. Rond 3 uur in de namiddag kunnen we vertrekken naar Colonia de Sacramento waar we de ferry zullen nemen naar Buenos Aires. In de jachthaven kunnen we douchen en rechtover de parking zijn tal van leuke restaurants. We kiezen er eentje uit en de vis en de wijn zijn voortreffelijk. Om 4.30 uur in de morgen zijn we op pad naar de ferry en stellen vast dat we de eerste zijn in de rij. De formaliteiten verlopen vlot en om 7 uur varen we richting Buenos Aires over Rio La Plata. Ook aan de Argentijnse kant geen problemen met de douane, geen gedoe met fruit of vlees dat de grens niet over mag en de auto kan tot midden juli in Argentinië blijven. Eventjes panikeren we omdat de GPS ons in de steek laat maar met iPad en de Smartphone vinden we onze weg door de dolle stad. In een gigantisch winkelcentrum herladen we onze lokale simkaarten en doen we nodige inkopen. Alles is er te koop en we krijgen de indruk dat de levensstandaard er veel beter is dan wat we vroeger zagen in het noorden. Als we winkelcentrum verlaten om naar onze kampeerplaats te rijden ontnuchteren we snel. De huizen zijn niet goed onderhouden en de meeste straten zijn niet verhard, er ligt veel zwerfvuil. We vinden na enig zoekwerk Andean Routes campsite en worden er verwelkomd door Cris, de vriendelijke en hulpvaardige eigenaar. We ontmoetten er Zwitserse, Engelse, een Nederlands en Duitse koppels die net zo reisvaardig zijn als wij, altijd goed voor het uitwisselen van praktische informatie. Roos laat Michel met zijn nog niet herstelde voet voor twee dagen alleen achter om te gaan stappen in Buenos Aires, een zeer mooie stad met veel onvergetelijke pleinen, sierlijke gebouwen en massa’s bezienswaardigheden. Ze logeert een nacht bij een dame die via bnb een kamer verhuurt.

Op 17 november begint onze reis naar het Zuiden, richting Ushuaia, 3000 km ver. We hopen er te zijn rond Kerstmis.