WEINIG COMFORT EN VEEL LAWAAI 16/1 – 13/2/24

De strubbelingen in Oman, die de zending blokkeren, aan de grens met Dubai zijn van korte duur en de verzending uit Dubai wordt afgewerkt. De stukken zouden toekomen op 26 januari, sneller kan niet omdat de man in Dubai geen “express” formule heeft gekozen. Enthousiast melden we de vermoedelijke leverdatum aan de mensen van Toyota in de hoop dat ze hun planning zullen aanpassen. De dagen vliegen voorbij omdat we voorlopig weinig stress hebben. Michel slaagt erin om na een halve week surfen en bellen een fiets te huren en deze aan de loft te laten bezorgen. Weg van de stad is er veel ongerepte natuur en het is er heerlijk fietsen, alleen de loslopende honden zorgen af en toe voor een ongezonde spanning. Roos doet een uitstap naar de Hacienda de la Luz, een cacaoboerderij in Comalcalco en we eten een paar dagen lekkere chocolade.

Roos gaat verder op zoek naar sportieve ontspanningsmogelijkheden maar vangt bot, je moet lid zijn van de club en een jaarabonnement hebben. Alex denkt dat er een mogelijkheid is om te zwemmen in de accommodaties van de stad maar valt achterover als hij hoort en ziet wat de condities zijn voor je toegelaten wordt.

De stukken zijn een dag vroeger in ons bezit en op vrijdag kunnen we ze naar de garage brengen, de verantwoordelijke chef belooft dat er de volgende maandag zal gestart worden met e werken. Uiteraard is dat niet het geval en is de start pas op donderdag. Op vrijdag komt er bericht dat een van de stukken niet past, Michel beslist dan maar om het oude stuk te gebruiken. Na een paar telefoontjes, mailtjes en opzoekingswerk is het duidelijk dat het over twee verschillende onderdelen gaat maar in de garage hadden ze dat niet door. Deze ongelofelijk slechte ervaringen stapelen zich op en tot overmaat van ramp krijgen we ook nog de slechte tijding dat we de loft moeten verlaten omdat die voor een maand kan verhuurd worden. Gelukkig vindt Alex een oplossing in het centrum. Als we een verkennend bezoekje brengen stellen we vast dat er nog heel veel werk is voor we er ‘s anderdaags gaan intrekken. We hebben zo onze bedenkingen over de haalbaarheid.

Op zondag  krijgen we een eerste telefoon met de mededeling dat het niet gelukt is om de elektriciteit aan te sluiten een tweede om te zeggen dat we zelf moeten rijden met een pick-up om onze inboedel te verhuizen. We slapen nog een nacht in de loft om de volgende morgen vroeg te verhuizen. Ter plaatse stellen we vast dat de gemaakte beloftes niet ingelost zijn en moeten we drie keer van slaapkamer veranderen omdat er ofwel geen water is, de toiletten niet doorspoelen of dat men het verkeerde beddengoed gekocht heeft. De volgende ochtend en de dag erop is er nog steeds geen water in douche en moeten we buitenshuis ontbijten. Qua comfort en er is reeds een flinke verbetering tegen de avond van de tweede dag en nadat Michel heeft schoongemaakt kunnen we ook koken en afwassen. Onze ergernis groeit en we willen niet de volle prijs betalen want niets werkt naar behoren, De onderhandelingen verlopen een beetje moeilijk maar we krijgen twee nachten gratis en de derde aan halve prijs. Er wordt hard gewerkt, het stof en het lawaai hoort erbij. Een hotelkamer huren is geen optie want veel materiaal werd uit de tsjolbak gehaald om ons wat meer comfort te geven. Uit de Toyota garage komt hoopvol nieuws: de werken zullen over drie dagen voltooid zijn. Onze nieuwe woonst ligt in een rijke beveiligde residentiële wijk. De huizen zijn gebouwd boven en rondom garages, drie garages zijn geen uitzondering! De straten zijn wat hobbelig, maar er is geen rondslingerend vuil.

Er is een laguna in de buurt en Roos maakt er enkele foto’s van krokodillen, reigers en een wasbeer. Na drie dagen wordt Michel uitgenodigd voor een testrit en de tsjolbak blijkt helemaal in orde te zijn. We kopen nog een nieuwe batterij. Michel heeft nog werk om de elektrische stroom binnenin te herstellen, daarna kunnen we een uitstap maken naar de kust van 210 km en doen we een rit in het zand op het strand in 4×4 om zeker te zijn dat alles naar behoren werkt.

Dan volgt er nog een schoonmaak- en wasdag en op woensdag 14 februari kunnen we weer op pad,  na een wachttijd van 2 maanden en 9 dagen.

GETTING UP, WORKING, WAITING AND CURSING 26/12/23 – 15/1/2024

When Alex and Michel enter the Toyota offices, many employees think something is wrong, we can see it in their looks. The manager and a number of other people in charge are present in the small office and that is surprising or is it attempted intimidation, who knows. Alex has been well briefed and the agreement is that Michel will not communicate directly with those responsible. After a half-hour conversation, no reproaches made, the workshop manager and the mechanic start working diligently to draw up an order list of the necessary parts for the gearbox. Then Michel has to place the order, via Luc in Merelbeke, in Dubai where Luc has connections from his former professional life. Together with the man who took over his business, the order is finalized. We now have to wait for our Dutch friend who will not return to work until 3 January.

On New Year’s Eve at 5 o’clock in the afternoon, we see how the transition of the year is going in Belgium via VRT Max. On January 2, we risk contacting Frans anyway and it works. Frans cannot deliver all the pieces, which makes us curse, but he does make a number list of the necessary pieces, without Frans we would be lost, which we will also order in Dubai. To reduce the price, the first order will be temporarily cancelled and the 2 orders will be shipped together. To relax a bit we rent a small Chevrolet for 2 days to do a few trips, we really want to see the sea at Paraiso.

After a trip of almost 2 hours we reach the coast and the disappointment is great when we see the torches of the oil refineries. We quickly have to come up with a plan B and so we end up at a fantastic lagoon with restaurants and a wonderful view. We pay 6 € for 20 oysters and they taste delicious. The fried pulpo and sea bass are also quite tasty and for dessert we want to see the sea. Not an easy task, the coast has been taken over by the oil industry, but a few kilometers further we can access a beach. The sea, dark and not blue, is not too rough and we take a small dip, to feel the water is very invigorating, never mind the fine black sand and the washed up kelp. We reach the loft before it is completely dark after a journey of 259 kilometers. The next morning we get up early and drive along a good road, lined by huge banana plantations, to Pueblo Magico Tapijulapa, a picturesque Mexican village, the white houses are beautifully decorated with lanterns.

Our next stop is a fantastic waterfall and then we drive to a balneario in the hope of swimming or at least paddling. After our meal and some exploration of the site, however, there is no time left for paddling, because we want to be home before dark. That night we are both plagued by food poisoning, Sunday we spend most of our time sleeping and hardly eat anything. The next few days are filled with visits to a shopping center, where there are also sales and three interesting museums. Roos learns a lot about the recent history in the museo de historia and about pre-Hispanic cultures in the museo antropologica and also about the noble art of growing and processing cocoa, something the Mayas were very skilled in.

Cocoa beans were more valuable to them than gold, only the elite were allowed to savour cocoa drinks.

The shipment of the parts is slowing down, there are problems at the border of Oman. Fortunately, we can use Alex’s car for a few days and we take a trip to the wetlands of Centla, a vast nature reserve where we make a nice boat trip on the river Grijalba and sail through an impressive red mangrove.

We see dozens of huge elegant black herons, cormorants and other water birds. The crocodiles are there but remain hidden under the surface of the water. We do see a sleeping crocodile along the hiking trail. The next day we drive to a recreation resort, But that is disappointing, it is neglected and there are no pumps to keep the pool water clean. We do not stay long.

A new week begins on January 15th and we still have no idea what the near future will bring.

Tomorrow the delivery could be in Dubai, but due to all the troubles in the region, we are not reassured.

OPSTAAN WERKEN WACHTEN EN VLOEKEN 26/12/23 – 15/1/2024

Als Alex en Michel de Toyota kantoren binnengaan voelen heel wat medewerkers dat er iets aan de hand is, dat zien we aan hun blikken. De manager en nog een aantal andere verantwoordelijken zijn aanwezig in het kleine kantoor en dat zorgt voor overrompeling of poging tot intimidatie, wie weet. Alex is goed gebriefd en de afspraak is dat Michel zelf niet rechtstreeks zal communiceren met de verantwoordelijken. Na een gesprek van een half uur, zonder verwijten, kunnen de werkplaatsoverste en de monteur ijverig aan het werk om een bestellijst op te maken van de benodigde stukken voor de versnellingsbak. Daarna moet Michel de bestelling via Luc in Merelbeke, met een tijdsverschil van 7 uur, plaatsen in Dubai waar Luc uit een vroeger leven connecties heeft. Samen met de overnemer van zijn voormalig bedrijf wordt de bestelling afgewerkt. Het is nu nog wachten op onze Nederlandse vriend die pas op 3 januari opnieuw aan het werk gaat. Op oudejaarsavond kunnen we om 5 uur ’s namiddags meemaken hoe de jaarovergang verloopt in België via VRT Max. Op 2 januari riskeren we toch al contact te zoeken met Frans en het lukt. Frans kan niet alle stukken leveren, wat ons doet vloeken, maar hij maakt wel een lijst op van de benodigde stukken, zonder Frans waren we nergens, die we ook in Dubai zullen bestellen. Om de prijs te drukken wordt de eerste bestelling tijdelijk geannuleerd en de 2 bestellingen zullen gezamenlijk verzonden worden. Om wat te ontspannen huren we een kleine Chevrolet voor 2 dagen om een paar uitstappen te doen, we willen de zee bij Paraiso nu echt wel eens zien. Na een tocht van bijna 2 uur bereiken we de kust en de ontgoocheling is groot al we de fakkels van de olieraffinaderijen zien. We moeten snel een plan B bedenken en zo belanden we aan een fantastische lagune met restaurants en zicht op water. Voor 20 oesters betalen we 6 € en ze smaken heerlijk. De gebakken pulpo en zeebaars zijn ook best lekker en als dessert willen we de zee zien.

Verdraaid geen sinecure, de kust is ingenomen door de olie-industrie, maar een paar kilometers verder lukt het. De zee, donker en niet blauw, is niet al te woest en we doen een klein duikje, kwestie van het water te voelen, zeer verkwikkend, het fijne zwarte zand en de aangespoelde kelp nemen we erbij. We bereiken de loft voor het helemaal donker is na een tocht van 259 kilometer. De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren en rijden we langs een goede weg, omzoomd door enorme bananenplantages, naar Pueblo Magico Tapijulapa, een pittoresk Mexicaans dorp, de witte huizen zijn mooi versierd met lampions.

Onze volgende stop is een fantastische waterval en nadien rijden we naar een balneario in de hoop er te kunnen zwemmen of toch minstens pootje te baden. Na onze maaltijd  en de exploratie van een mogelijke kampeerplaats is er echter geen tijd over om pootje te baden, want we willen voor het donker thuis zijn. Die nacht worden we allebei geplaagd door een voedselvergiftiging, de zondag brengen we grotendeels slapend door, en eten we nauwelijks iets. De volgende dagen worden gevuld met bezoeken aan een winkelcentrum, waar er ook solden zijn en drie interessante musea. Roos leert heel wat bij over de recente gechiedenis in het museo de historia en over pre-Spaanse culturen in het museo antropologica en ook over de edele kunst van cacao kweken en verwerken, iets waar de Mayas zeer bedreven in waren. Cacaobonen waren voor hen waardevoller dan goud, enkel de elite mocht cacaodranken savoureren.

De verzending van de onderdelen slabakt, aan de grens van Oman zijn er problemen. Het blijft afwachten. Gelukkig kunnen we Alex’ auto voor een paar dagen gebruiken en we doen een uitstap naar de wetlands van Centla, een uitgestrekt natuurdomein waar we een mooie boottocht maken op de rivier Grijalba en varen door een indrukwekkende rode mangrove.

We zien er tientallen enorme zwarte reigers, aalscholvers en andere watervogels. De krokodillen zijn er wel maar blijven verborgen onder het wateroppervlak. We zien wel een slapende krokodil langs het wandelpad. De volgende dag rijden we naar een recreatieoord, maar dat valt tegen, het is verwaarloosd en er zijn geen pompen om het zwembadwater schoon te houden. We houden het snel voor bekeken.

Een nieuwe week begint op 15 januari en we hebben nog steeds geen idee wat de nabije toekomst zal brengen. Morgen zou de levering in Dubai kunnen zijn maar door al de strubbelingen in de regio zijn we er niet gerust in.

DEPARTMENT STORES, A LOFT AND CONCERNS 8/12 – 26/12/2023

The camper has been in the Toyota garage in Villahermosa since December 4 with the promise that the works will only start on December 12, which we can live with. The loft we rent is comfortable and the contact with the host is very good. Michel is happy that he can cook and Roos that she can enjoy his cooking again. We transfer many things from the tsjolbak and thus have more comfort. By taxi we visit the observation tower of the Astronomica Observatories, 205 steps with a beautiful view of the city as a reward.

The Parque Musea La Venta is also worth a visit, there is a small zoo, but it is mainly the giant Olmec heads that steal the show. The work does not start on December 12 because the workshop supervisor suddenly realizes that he has no manual and Toyota Mexico City cannot find one either. After a few phone calls to friends in Belgium and Namibia, Michel finds a German-language version  and it is considered usable. However, work is done very slowly and communication is difficult. After a week we still do not know what is wrong. Some searching on the internet reveals that the Comalcalco Maya site is only an hour’s bus drive away. On Sunday we visit that unique site, this time made in red baked clay. The outward journey is far from comfortable due to the overcrowding in the bus, which has 13 seats, at one point 21 people are sitting or standing in the van at 106 km per hour. With every abrupt movement we get a leg or a handbag against our body or head.

For the way back we find a larger bus with only seats. During the week we explore the numerous immense department stores in Villahermosa, a city of 1 million inhabitants, in two of which we have a loyalty card that comes in handy to buy gigantic crab legs to celebrate Roos’ birthday. On December 20, the cause of the problem is found: two gears in the transfer case have lost a number of teeth.

Michel panics at the thought that the damage is irreparable. Only a new tank seems to be the solution. It is available in the Netherlands and Germany. After a few late night phone calls, there is 7 hours time difference, the sellers in Europe suggest to disassembly the gearbox to check if it has to be replaced.

The next few days they work faster after our host Alex has a telephone conversation with the garage manager. On Friday December 23 we receive a WhatsApp message that the gearbox is OK. Shortly afterwards we will receive photos of the parts that need to be replaced. Alex is also happy when he reads the messages that things are moving forward. On Christmas Eve we eat crawfish tails on the grill and have a good time. What we do not realize, however, is that they want us to order the parts, an impossible task based on a few photos. Alex now also realizes that the Toyota staff is not reliable and calls the manager again. We will have a conversation on Tuesday, December 26, Michel’s birthday.

WARENHUIZEN, EEN LOFT EN KOPZORGEN 8/12 – 26/12/2023

Sedert 4 december is de camper binnen bij de Toyota garage in Villahermosa met de wetenschap dat de werken maar zullen starten op 12 december, waarmee we kunnen leven. De loft die we huren valt reuze mee en het contact met de host is zeer goed. Michel is gelukkig dat hij weer kan koken en Roos dat ze weer kan genieten van zijn kookkunst. We brengen tal van zaken over uit de tsjolbak en hebben daardoor meer comfort.

Per taxi bezoeken we de uitzichttoren van het observatoria astronomica, 205 trappen met als beloning een mooi uitzicht over de stad. Ook het Parque Musea La Venta is een bezoek waard, er is een kleine zoo, maar het zijn vooral de reuzegrote Olmekenkoppen die de show stelen.

De werken starten niet op 12 december want plots realiseert de werkplaatsoverste zich dat hij geen handboek heeft en Toyota Mexico City kan er ook geen vinden. Michel vindt na een paar telefoontjes met vrienden in België en Namibië al na één dag een Duitstalige versie en die wordt als bruikbaar beschouwd. Er wordt echter maar zeer langzaam gewerkt en de communicatie verloopt moeilijk, na een week weten we nog steeds niet wat er mis is. Na wat zoeken op internet blijkt dat de Comalcalco Mayasite maar op een uur busreis ligt. We brengen op zondag een bezoek aan die unieke site, deze keer gemaakt in rode gebakken klei. De heenreis verloopt verre van comfortabel door de overbevolking in de bus, voorzien voor 13 zitplaatsen, op een bepaald moment zitten, staan, 21 mensen in het busje aan 106 km per uur. Bij iedere bruuske beweging krijgen we een been of een handtas tegen ons lichaam of hoofd.

Voor de terugweg vinden we een grotere bus met enkel zitplaatsen. Tijdens de week verkennen we de talrijke immense warenhuizen in Villahermosa, een stad met 1 miljoen inwoners, in twee ervan hebben we een klantenkaart die handig van pas komt om gigantische krabbenpoten te kopen om Roos’ verjaardag te vieren. Op 20 december, is de oorzaak van het probleem  gevonden: twee tandwielen, in de transferbak, zijn een aantal tanden kwijt.

Michel raakt in paniek bij de gedachte dat de schade onherstelbaar is. Enkel een nieuwe bak lijkt de oplossing. In Nederland en Duitsland is die verkrijgbaar. Na een paar nachtelijke telefoontjes, 7 uur tijdsverschil, naar de verkopers in Europa komen er andere inzichten en kan de demontage verdergezet worden om te weten of de versnellingsbak moet worden vervangen. De volgende dagen wordt er sneller gewerkt nadat onze host Alex een telefonisch gesprek heeft met de manager van de garage. Op vrijdag 23 december krijgen we een WhatsApp dat de versnellingsbak in orde is.

Kort daarna ontvangen we foto’s van de onderdelen die moeten vervangen worden. Ook Alex is gelukkig als hij de berichten leest en dat er schot in de zaak komt. Op kerstavond eten we langoestenstaarten op de grill en maken we er iets gezelligs van. Wat we ons echter niet realiseren is dat men wil dat wij de stukken bestellen, een onbegonnen werk aan de hand van een paar foto’s. Alex beseft nu ook dat er weinig goede wil is bij Toyota en belt terug met de manager.  Op dinsdag 26 december 2023, Michels verjaardag,  zullen we een gesprek hebben.

FOTOS FROM THE COAST TO THE MAYAS AND TOYOTA 16/11 – 8/12/2023

FROM THE COAST TO THE MAYAS AND TOYOTA 16/11 – 8/12/2023

Lots of sun, insects and little shade make us long for higher places where things might be more bearable. We drive back along the coastal road to Puerto Arrista where we camp in the shade of trees. The sea is more accessible here and we take full advantage. The area is very poor but well organized in terms of shops and restaurants, a motorcycle taxi takes us where we want to go for little money. Our neighbour, an Australian, travels through Mexico on his motorcycle with his surfboards in a frame on the side of his motorcycle. On Sunday afternoon we eat on the beach and enjoy red shells and fried sea bass. After a few wonderful days, we head for the historical city of San Cristobal de las Casas. We are looking for a Toyota garage because the noise while driving is getting worse. In Tuxtla the Toyota garage is closed, but we find a mechanic who, after finding the necessary parts, repairs the cardan on the street in a few hours. However, the sound is not gone and before we realize this we have already gone too far to return. We drive the 65 km uphill to a campsite at an altitude of 2161 meters and it takes some time to get used to the temperature, the nights are cold. Because we are worried about the mechanical problem in the Tsjolbak and do not want to drive more than strictly necessary, we take an excursion with a tour operator to the Canyon Sumidero and we have a fantastic day, first to the Mirador at 2000 meters and then a boat trip from an hour and a half through a deep canyon  with banks that are from 600 to 1000 meters high, which provides unique images. Everything is perfectly organized and well supervised, the crocodiles and monkeys are present. At dusk we visit Chiapa de Corzo, the place where the dam was built. On the way back in the dark, the driver constantly causes many frights due to his reckless behaviour, there is about 60 km of traffic jam and he wants to get past it as quickly as possible, even the police let him pass over a full double yellow line; after he briefly flashes his lights, they obediently drive onto the emergency lane. The historic town is also very worth seeing with lots of colour and decoration. Because Michel does not really digest the altitude and the cold, we go to the historic site of Tonina. After a long drive over roads with lots of potholes and a few Garmin bugs, we reach the site in the late afternoon to find that it is closed to the public. The location of Kayab campsite with a beautiful view makes up for a lot and our mood remains excellent. We also have a new toy, a gas barbecue that we bought from a German couple and it works fine. The next morning, Roos goes exploring and finds an unemployed guide who wants to show her around illegally for the legal price. After a grueling hike, she finally sees the Mayan Pyramid. Hours later she returns, exhausted but satisfied. We hope to find a Toyota garage in Palenque, but that is a vain hope. The oil is changed in a garage because it appears to have lost all viscosity, although theoretically it should only be changed 700 km later. It does not provide the expected solution, the tsjolbak continues to make a strange noise when accelerating in third gear. We take another day trip with a tour operator to the beautiful Mayan site of Palenque, the 25m high Miso-Ho waterfall and Aqua Azul, where we can swim at the foot of a sparkling waterfall that descends gradually from a great height. The nearest Toyota garage is 160 km away in Villahermosa and we set off with lots of concern. Will the tsjolbak hold or break down? We reach Villahermosa safely and spend a night in the parking lot of a gas station where we are allowed to use electricity, so that our air conditioning can provide cooling during the warm night. Villahermosa is a large city with a lot of traffic and, as in many places in Mexico, a red traffic light means “Revolution” for the Mexican against other road users, the duration of the green lights and the number of available lanes. Fortunately, we realize that we better not take part in this battle. On Monday morning we go to the Toyota garage, as always very neat and super structured. We make an appointment for the next morning and look for a hotel nearby. Hotel Carmelita’s offers a sober comfortable room and there is a safe parking lot. In the afternoon and evening we eat what remains of food under our awning in the hotel parking lot, which had better days. It rains quite a bit at night. The air conditioning in the room only has 2 settings, on or off, it is a struggle to have the right temperature in the room. Fortunately it is not too hot at the moment. After we have transferred the necessary clothes and other attributes to the room, we deliver our Tsjolbak to the garage. We have full confidence in the Toyota mechanics to diagnose the problem. The workshop manager speaks some English and will keep us informed via WhatsApp. We know that our model does not drive in Mexico and we have to wait and see whether any spare parts are available in Mexico.

VAN DE KUST NAAR DE MAYAS EN TOYOTA 16/11 – 8/12/2023

Veel zon, insecten en weinig schaduw zorgen er voor dat we aan hogere oorden denken waar het misschien iets draaglijker zal zijn. Langs de kustweg rijden we terug tot Puerto Arrista  waar we kamperen in de schaduw van bomen. De zee is hier wel toegankelijker en we profiteren optimaal. De omgeving is zeer armoedig maar goed georganiseerd qua winkels en restaurants, een mototaxi brengt ons voor weinig geld waar we willen zijn. Onze buurman, een Australiër, trekt door Mexico op zijn motorfiets met zijn surfboards in een frame aan de zijkant van zijn motorfiets. Op zondagmiddag gaan we eten op het strand, we doen ons te goed aan rode schelpen en gefrituurde zeebaarzen.

Na een paar heerlijke dagen roept de geschiedenis van Mexico ons richting San Cristobal de las Casas. We zoeken ook een Toyota garage want het lawaai tijdens het rijden wordt steeds erger. In Tuxtla is de Toyota garage dicht maar we vinden een mekanieker die, nadat hij de nodige stukken heeft gevonden, de cardan in een paar uur herstelt op straat. Het geluid is echter niet weg en voor we dit goed beseffen zijn we al te ver om verhaal te halen. We rijden de 65 km bergop naar een camping die op 2161 meter hoogte ligt en het is eventjes wennen aan de temperatuur, de nachten zijn koud. Omdat we ongerust zijn over het mechanisch probleem aan de Tsjolbak en niet meer willen rijden dan strikt noodzakelijk, doen we een excursie met een touroperator naar de Canyon Sumidero en we beleven een fantastische dag, eerst naar de Mirador op 2000 meter  en dan een boottocht van anderhalf uur door een canyon tot 100 meter diep met oevers die van 600 tot 1000 meter hoog zijn, wat unieke beelden oplevert. Alles is piekfijn georganiseerd en goed begeleid, de krokodillen en de apen zijn op de afspraak. Bij valavond bezoeken we Chiapa de Corzo, de plaats waar de dam is gebouwd.

Op de terugweg in het donker bezorgt de chauffeur ons voortdurend angst door zijn roekeloos gedrag, er is namelijk ongeveer 60 km file en daar wil hij zo snel mogelijk voorbij, zelf de politie laat hem voorbijsteken over de volle dubbele gele lijn, nadat hij eventjes met zijn lichten flikkert gaan ze braafjes op de pechstrook rijden. De oude stad is ook zeer bezienswaard met veel kleur en decoratie.

Omdat Michel de hoogte en de kou niet echt goed verteert gaan we naar de historische site van Tonina. Na een lange rit over wegen met veel potholes en een paar Garmin bugs bereiken we de site in de late namiddag om vast te stellen dat ze gesloten is voor het publiek. De ligging van camping Kayab met mooi uitzicht maakt veel goed en ons humeur blijft uitstekend We hebben namelijk ook een nieuw speeltje, een gasbarbecue die we van een Duits koppel kochten en die werkt prima. De volgende morgen gaat Roos op verkenning en ze vindt een werkloze gids die haar illegaal wil rondleiden voor de legale prijs. Na een slopende voettocht ziet ze eindelijk de Maya Pyramide. Uren later komt ze afgepeigerd maar tevreden terug.

In Palenque hopen we een Toyota garage te vinden maar dat is ijdele hoop. In een garage wordt de olie ververst want die blijkt alle viscositeit verloren te hebben alhoewel ze theoretisch pas 700 km later zou moeten worden ververst. Het blijkt niet de verwachte oplossing te brengen, de tsjolbak blijft een raar geluid maken bij gas geven in derde versnelling. We doen opnieuw een daguitstap met een touroperator naar de wondermooie Maya site van Palenque, de 25m hoge Miso-Ho waterval en Aqua Azul, waar we kunnen zwemmen aan de voet van een bruisende waterval die trapsgewijs daalt vanop grote hoogte.

De dichtstbijzijnde Toyota garage ligt op 160 km in Villahermosa en met een bang hart gaan we op pad. Zal de tsjolbak het volhouden op valt hij in panne? We bereiken Villahermosa veilig en wel en staan een nacht op de parking van een tankstation waar we elektriciteit mogen nemen, zodat onze airco verkoeling kan brengen gedurende de warme nacht. Villahermosa is een grote stad met veel verkeer en zoals op veel plaatsen in Mexico betekent een rood verkeerslicht “ Revolutie” voor de Mexicaan tegen de andere weggebruikers, de tijdsduur van de lichten en  het aantal beschikbare rijvakken . Gelukkig beseffen we dat we niet mogen meedoen of ons meten. Op maandagmorgen gaan we naar de Toyota garage, zoals altijd zeer net en super gestructureerd. We maken een afspraak voor de volgende morgen en zoeken een hotel in de buurt. Hotel Carmelita’s biedt een sobere comfortabele kamer en er is een veilige parkeerplaats. We eten ’s middags en ’s avonds wat er nog rest aan mondvoorraad onder onze luifel op de parkeerplaats van het hotel, die al betere tijden kende.

’s  Nachts regent het behoorlijk. De airco in de kamer heeft maar 2 standen, aan of uit, het is een gevecht om de juiste temperatuur in de kamer te hebben. Gelukkig is het momenteel niet te warm. Nadat we de nodige kleren en andere attributen overgebracht hebben naar de kamer leveren we onze Tsjolbak af in de garage. We hebben het volste vertrouwen in de Toyota mekaniekers voor de diagnose van het probleem. De werkplaatsoverste spreekt een beetje Engels en zal ons via WhatsApp op de hoogte houden. We weten dat ons model niet rijdt in Mexico en het is bang afwachten of de eventuele wisselstukken voorhanden zijn in Mexico. Ondertussen zijn we drie dagen verder en er is nog bout aangeraakt. We gaan op zoek naar een RBMB in de stad.

THE RUSH FOR RETORNO SEGURO 6/11 – 15/11/23

On Monday 6 November we go with Alvaro, our fixer, to the SAT (customs) in Oxaca to obtain the Retorno Seguro (RS). As our TIP (temporary import permit) has expired we need this document to travel further. We risk a high fine, confiscation of the camper and even imprisonment if we do not have it. The clerk informs us that we can only obtain that at the border and advises us to enquire at the SAT at the airport. There we get the same information. The guard at the Banjercito (the bank of the army and the customs) confirms it can only be issued at the border. We realize we are not getting anywhere in Oaxaca  and have to go to Veracruz. Because flying is too expensive we take a night bus to Veracruz. The bus  leaves at midnight and after a ride of 457 km we arrive around 8 am. The bus looks good but is very uncomfortable because of loose springs and worn out shocks absorbers. We move from right to left on our seats which makes it difficult to sleep.

Once in Veracruz we take a taxi to the SAT-ADACHE and after half an hour of filling out papers Michel finally gets the RS, which gives us 5 days to drive to the border of Guatemala.

We enjoy two hours of relaxation at the beach before taking the bus back to Oaxaca with the same horrible bus. We arrive at midnight. All together we travelled 1300 km in 24 hours. Not bad for two old people!

The next day we say goodbye to the other campers at El Rancho and start our trip of 760 km to the border.. The road is going down and there are much curves. Michel has to be careful not to use the brakes too much because we do not want them to be overheated as we once had in Colombia. There are lots of agave cactus fields, the raw material for mezcal and plenty of wind turbines along the road. We reach the Pacific coast and from there the road is flat. Masses of migrants walk in the blazing sun for thousand of miles to reach the USA, a distressing sight. After three more days we reach Talisman at the border. It takes 3 and a half hours to complete all the formalities to finally get a new TIP valid for 6 months.

To celebrate this we go to a hotel annex campsite with a swimming pool to relax for five days. It is very hot and we are happy there is a nice sea breeze and that Michel and the German technician succeeded in repairing the airco.